ทดลองอ่าน ข้าผู้นี้… วาสนาดีเกินใคร บทที่ 4

เจินจยาฝูคุ้นเคยกับเครื่องหอมอย่างมาก ย่อมแยกแยะออกว่าสิ่งที่รมอยู่ภายในห้องซินฮูหยินไม่ใช่หลงเสียนที่นางใช้มาอยู่ตลอด แต่เป็นต้งหลงเหน่า เมื่อนับวันดู เฉวียนเกอเอ๋อร์ก็เริ่มมีอาการป่วยประหลาดเช่นนี้หลังซินฮูหยินเปลี่ยนมาใช้เครื่องหอมตลับนี้พอดี ดังนั้นจึงกำจัดกลิ่นนี้เสีย เป็นไปตามคาด ภายหลังเฉวียนเกอเอ๋อร์ก็ไม่เคยมีอาการป่วยเช่นนี้อีก

หลงเสียนมีชื่อเสียงเป็นกลิ่นหอมสวรรค์ หลงเสียนชั้นเลิศสามารถทิ้งกลิ่นเอาไว้ได้นานหลายเดือน บรรดาตระกูลสูงศักดิ์ในเมืองหลวง ขอแค่ซื้อใช้ไหวล้วนไม่มีผู้ใดไม่ใช้หลงเสียน นี่เองก็เป็นหนึ่งในตัวกำหนดฐานะ

ซินฮูหยินรมกลิ่นหลงเสียนมาโดยตลอด บัดนี้แม้เงินทองขาดมือ แต่ยังคงไม่ยอมเปลี่ยนไปใช้อย่างอื่น ต้งหลงเหน่าตลับนี้ ก่อนหน้านี้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านของที่ดินในครอบครองแห่งหนึ่งส่งมาแสดงความเคารพ บอกว่าเป็นหลงเสียนราคาแพง ซินฮูหยินแยกแยะของจริงของปลอมไม่เป็น ของเดิมใช้หมดแล้วจึงนำตลับนี้ออกมาใช้ ทว่ากลับคิดไม่ถึงว่าจะเป็นของปลอม ทั้งยังทำให้เฉวียนเกอเอ๋อร์ได้รับความทรมานเป็นอย่างมาก หลังรู้ความจริง ตอนนั้นยังระบายโทสะออกมาไม่น้อย

ในตอนนั้นเรื่องนี้ทำให้ทั้งจวนเว่ยกั๋วกงวุ่นวายไปหมด เจินจยาฝูจดจำได้อย่างแม่นยำ ย่อมนึกเรื่องยืมใช้ต้งหลงเหน่ามาช่วยให้ตนเองหลุดพ้นจากสถานการณ์เลวร้ายนี้

การทำให้ซ่งฮูหยินไม่พอใจในตนเองนั้นเป็นเพียงการเริ่มต้น การทำให้ซ่งฮูหยินอาศัยข้ออ้างว่าดวงชะตาของตนเองกับเฉวียนเกอเอ๋อร์ขัดกันมาออกหน้าล้มเลิกงานแต่งครั้งนี้ นี่ถึงจะเป็นยาแรงที่เจินจยาฝูต้องการจะใส่ลงไป

วิธีการนี้ไม่นับว่าดีต่อเด็กคนนั้นจริงๆ แต่ในตอนนั้นเจินจยาฝูเพียงลังเลอยู่เล็กน้อยก็ตัดสินใจได้

ในชาติก่อนนางเป็นมิตรกับผู้อื่น ยอมทุกอย่าง อดทนทุกเรื่อง ผลที่ได้รับกลับไม่ใช่สิ่งที่ดี

ชาตินี้ผู้ใดดีต่อนาง นางก็จะดีต่อคนผู้นั้น หากเป็นไปได้ก็จะตอบแทนเป็นเท่าตัว

คิดแค่นี้ก็พอแล้ว…เรื่องอื่นไม่จำเป็นต้องคิดมากอีก

“ท่านแม่ น้องสาว มาถึงแล้ว!”

รถม้าค่อยๆ หยุดลง นอกหน้าต่างมีเสียงของพี่ชายดังมา

“ถึงแล้วอาฝู วันนี้ทางด้านหน้านี้มีคนมาก แม่คงยุ่งแน่ เกรงว่าจะดูแลลูกไม่ได้ ลูกก็อย่าได้มาเบียดอยู่ด้านหน้าเลย เลี่ยงไม่ให้ไปล่วงเกินผู้ใดเข้า ลูกก็ไปรออยู่ในห้องที่เงียบสงบทางด้านหลังเถิด รอเย็นกว่านี้แม่จะส่งคนไปเรียกลูกอีกที”

เมิ่งซื่อตบบ่าบุตรสาวเบาๆ

เจินจยาฝูลืมตาขึ้น ผงกศีรษะส่งเสียงขานรับคำหนึ่ง