ทดลองอ่าน ต้อนรัก บทที่ 1

ตาณหัวเราะ มือล้วงกระเป๋าหยิบธนบัตรมาส่งให้ก่อนจะรับถุงหนังสือหลายเล่มแต่เรื่องเดียวกันมาถือไว้ แม้จะออกปากว่ามารับของฟรี แต่เขาซื้อหนังสือเพิ่มอีกจำนวนหนึ่งด้วยทุกครั้ง ถือเป็นการอุดหนุนคนเขียนเอาฤกษ์เอาชัยมาตลอด

“แค่นี้ทำหวงไปได้ ตาณก็แค่ให้กำลังใจน้องๆ ที่ต้องทำงานตรากตรำกับเจ้านายวัยทองเท่านั้นเอง ยังไม่ได้ขอเบอร์ใครสักหน่อย”

“อย่าขอเลย กลัว”

คำตอบที่ได้รับทำให้ชายหนุ่มอดเลิกคิ้วถามทวนไม่ได้

“กลัว? กลัวอะไร”

“กลัวเราจะเอาเบอร์ของเขาไปแล้วไปเลย ไอ้รอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ที่หว่านๆ ไปน่ะ ไม่เคยเห็นเลือกจริงจังสักที เสียดายของ”

“เสียดายเสน่ห์ตาณเหรอพี่ก้อง”

“เสียดายเวลาของสาวๆ ที่มานั่งรอตาณนั่นแหละ ไปไป๊ ได้หนังสือแล้วก็กลับไปได้แล้ว” ก้องภพไล่เอาง่ายๆ

“ไล่แน่นะ” คำถามและแววตาเป็นประกายที่ได้เห็นทำให้ก้องภพเริ่มลังเล พอได้เห็นอาการตบมือเบาๆ บนกระเป๋าสะพายข้างกายก็นึกรู้

ไอ้ตัวดีมีไม้เด็ด

“ป้าฝากอะไรมาให้ เอาออกมาเลย ห้ามอมนะเว้ย!”

“เปลี่ยนใจไม่ไล่ตาณแล้วเหรอ งั้นขอกาแฟเย็นสักแก้วสิ ฮิ้วหิว อากาศข้างนอกร้อนจริงๆ กระเป๋าตาณเป็นอะไรไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็เหนียวหนืดๆ เปิดยากชะมัด สงสัยจะร้อนเหมือนเจ้าของ”

ท่าทางทะเล้นของตาณทำให้ก้องภพอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าเบาๆ พลางหันรีหันขวาง ตั้งใจจะเรียกหาเครื่องดื่มที่อีกฝ่ายต้องการมาให้ ยังไม่ทันออกปากใครคนหนึ่งก็ก้าวเข้ามาเสียก่อนพร้อมแก้วกาแฟเย็นจากร้านดัง

“พี่จี๊ดสวัสดีครับ เจอกันกี่ทีก็ยังสวยใจดีเหมือนเดิมเลยนะครับ”

ตาณวางถุงหนังสือ ยกมือไหว้ก่อนรับเครื่องดื่มมาดูดจนชื่นใจ พลางส่งสายตาหวานเป็นประกายไปให้

“นี่พี่สาวฉัน เดี๋ยวเถอะเจ้าตาณ เว้นสักคนได้ไหมเนี่ย” ก้องภพแกล้งโวย พลางยื่นมือมารั้งพี่สาวให้ห่างเจ้าน้องชายร่วมโลก แต่ก็กลายเป็นตัวเองโดนตีมือดังเพียะ

“ให้มันน้อยๆ หน่อย!” เจ้าของมือบางเอ็ดเข้าให้

“หนังสือใหม่ของแววบุหลันมาหรือยังคะ” เสียงลูกค้าหน้าบูธดึงความสนใจของตาณให้หันไปมอง รอยยิ้มดีใจที่ได้เห็นเมื่อหญิงสาวผู้นั้นได้รับหนังสือนิยายเล่มใหม่ล่าสุดของแววบุหลันไปถือไว้ในมือทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มตามไปด้วย

“ไม่เชิญมาแจกลายเซ็นที่บูธเหรอคะ อยากพบสักครั้ง” เสียงครวญต่อมาได้รับคำขอโทษจากพนักงานขายอย่างอ่อนน้อม

‘แววบุหลัน’…แม้จะเป็นนักเขียนชื่อดังในบรรณพิภพ แต่แทบจะไม่เคยมีใครได้พบตัวจริงเลย

“คุณป้าเป็นยังไงบ้างตาณ สบายดีหรือเปล่า” เสียงของจิราภารั้งให้ชายหนุ่มที่กำลังดูดกาแฟอมยิ้มฟังคนซื้อและคนขายพูดคุยกันให้หันกลับมาหา

“สบายดีครับ เพิ่งกลับมาจากสุโขทัย แม่ฝากของมาให้พี่จี๊ดด้วย ส่วนถุงนี้ของน้องๆ ที่มาช่วยงาน”