ไม่รู้เพราะอะไรที่ทำให้เชนรู้สึกติดใจกับภาพที่เห็นเมื่อสักครู่เป็นอย่างมาก เขาถึงขนาดเดินไปดูว่าเศษกระดาษที่ผู้หญิงท่าทางสติไม่ดีคนนั้นฉีกทิ้งคืออะไร ต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงฉีกกระดาษแล้วโยนลงในตะกร้าเก็บลูกบาสเกตบอลเพราะคิดว่าเป็นถังขยะ ชายหนุ่มลังเลใจอยู่ชั่วครู่ก่อนหยิบเศษกระดาษนั้นมาดู แล้วก็พบว่าเป็นเอกสารคำร้องขอย้ายสาขาที่ได้รับการเซ็นชื่ออนุมัติแล้ว ดูท่าจะเป็นของสำคัญแบบนี้ทำไมถึงเอามาทิ้งได้
‘ปลายฟ้า วงศ์มณีสกุล’ ชื่อเจ้าของเอกสารที่จะยื่นคำร้องขอย้ายสาขา จากสาขาการออกแบบอัญมณีไปยังสาขาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม
ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้ว
เกี่ยวกันตรงไหนเนี่ย…
“เชน ไหนตะกร้าวะ” เสียงเรียกจากด้านหลังดังขึ้น เชนหันกลับไปมองก็เห็นเพื่อนสามคนกำลังเดินมาทางนี้
“อยู่นี่” ชายหนุ่มชูตะกร้าให้เพื่อนดู
“มาเอาตะกร้าแค่นี้นานเป็นชาติ นึกว่าคุณชายเชนโดนผู้หญิงหิ้วไปแล้วเสียอีก” ทั้งสามคนและเชนเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่มัธยม คนแรกเป็นหนุ่มหน้าโหดหัวโจกของกลุ่ม คอยรวมทุกคนเอาไว้ด้วยกันเสมอ ชื่อว่า ‘ธันวา’ คนที่สองเป็นหนุ่มหน้าสวยเข้ากับคนได้ทุกประเภท โดยเฉพาะผู้หญิง ชื่อว่า ‘นิกกี้’ ส่วนคนสุดท้ายเป็นคนที่มีสติที่สุด คอยแก้ปัญหาให้ทุกคนและมีความรับผิดชอบที่สุด ชื่อว่า ‘ธนดล’
“ไม่มีหรอกเรื่องแบบนั้น” เชนว่าพลางส่ายหน้า หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่เข้าใจมุกตลกของธันวา แต่อยู่ด้วยกันมานานทำให้เข้าใจว่าเรื่องเพ้อเจ้อแบบนี้เป็นเรื่องปกติที่ทุกคนจะสามารถแซวกันได้
“ซื่อได้น่ารักแบบนี้ เมื่อไหร่โรบอตบอยของพวกเราจะมีแฟนสักที” คราวนี้นิกกี้เป็นคนพูดบ้าง หากเป็นประสบการณ์เรื่องผู้หญิง ในกลุ่มนี้นิกกี้คงจะเป็นคนที่ผ่านการมีความรักมาอย่างโชกโชนที่สุด เขาเคยทำสถิติคบผู้หญิงทีเดียวห้าคนโดยไม่โดนแต่ละคนจับได้เป็นเวลาสองเดือน จากนั้นก็ยุ่งเหยิงเละเทะจนลำดับเหตุการณ์ไม่ถูก รู้แต่ว่าผลสุดท้ายเขาก็ถูกผู้หญิงทุกคนนัดไปเจอกันทั้งหมดแล้วก็ผลัดกันตบนิกกี้คนละที หลังจากนั้นเป็นต้นมาเสือหนุ่มก็หันมาคบทีละคนอย่างประมาณตน
ผัวะ!
นิกกี้ถลาไปข้างหน้าพร้อมๆ กับความเจ็บหนึบบนศีรษะ พอหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นมือของธันวานั่นเอง
“อะไรวะ!”
“ไอ้โง่ เชนมีแฟนแล้วกลุ่มเราก็ดาวน์ดิวะ ทุกวันนี้ที่สาวๆ กรี๊ดตอนเราเล่นบาส กินข้าว ไปเที่ยว ขนาดนั่งหายใจยังมีคนแอบถ่ายรูป คิดว่าเป็นเพราะอะไร”
“ก็ไอ้เชนไง”
“เออ เพราะฉะนั้นไม่ต้องให้มันมีแฟนหรอก อยู่เป็นอาหารตาให้สาวๆ ต่อไป พวกเราจะได้พึ่งใบบุญด้วย” ธันวาพูดด้วยน้ำเสียงปลื้มอกปลื้มใจราวกับตัวเองเป็นคนเลี้ยงเพื่อนคนนี้มาให้ดูดีและเพียบพร้อมขนาดนี้
เชนไม่ใช่แค่หน้าตาดี แต่ยังเรียนเก่ง เล่นกีฬาก็เก่ง ไหนจะฐานะทางบ้านที่แม้จะไม่ใช่มหาเศรษฐีแต่ก็เป็นที่นับหน้าถือตาไม่น้อย บิดาของเชนเป็นผู้พิพากษา ส่วนมารดาเป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัยที่พวกเขาเรียนอยู่นั่นเอง
“สาวๆ ก็มองเชนป่ะวะ ไม่ใช่พวกแก” ธนดลแย้งขึ้นหลังจากเงียบมานาน ไม่รู้ว่าทนคบสองคนนี้มาได้ยังไงตั้งหลายปี วุ่นวายแต่กับเรื่องไร้สาระกับเรื่องผู้หญิง
“เฮ้ย อย่าเหมารวม ฉันหน้าดีเป็นที่สองรองจากมันนะ” นิกกี้ชี้ไปทางเชน
“อ้าวไอ้นิกกี้ ทำไม หน้าฉันมันไม่ดีตรงไหน” ระหว่างที่ธันวากับนิกกี้กำลังทะเลาะกันเชนก็ส่ายหน้าแล้วเดินถือตะกร้าออกไป เศษกระดาษยังอยู่ในมือของเขา ถ้าเอาไปต่อกันก็น่าจะพออ่านได้อยู่ เขาคิดว่าจะเอากาวติดสักหน่อยแล้วเอาไปให้ฝ่ายธุรการเอาไปคืนเจ้าของจะดีกว่า
“อ้าว ไอ้เชนเดินไปแล้ว” ธันวาร้องก่อนจะวิ่งตามเพื่อนไป ชายหนุ่มทั้งสี่คนเมื่ออยู่ด้วยกันแล้วย่อมเป็นเป้าสายตาเนื่องจากออร่าความดูดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออยู่กับเชน