ทดลองอ่าน ราชันใต้อาณัติ บทที่ 1

คนทั้งห้าที่นั่งอยู่บนหลังม้าล้วนสวมเสื้อดำกางเกงดำ บนใบหน้าของผู้เป็นหัวหน้ามีรอยกรีดพาดจากหางตาซ้ายไปถึงกกหูด้านขวา สันจมูกยุบ หน้าตาดูดุร้ายชวนขนพองสยองเกล้ายิ่ง ฉินโยวโยวพอเห็นคนผู้นี้ก็ต้องแอบร้องโอดครวญในใจ

เยี่ยหรูเหนียนลูกน้องผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของเฟิงกุยอวิ๋น! รอยแผลเป็นบนใบหน้าเขานั้นสะดุดตาเกินไป จึงเป็นหนึ่งในคนเพียงไม่กี่คนที่ฉินโยวโยวเห็นเพียงแวบเดียวก็จดจำได้

กำลังความสามารถของเยี่ยหรูเหนียนเข้าใกล้ยอดยุทธ์ขั้นเจ็ดเต็มที หากฉินโยวโยวมีคลังอาวุธครบครันอีกทั้งไม่ได้รับบาดเจ็บนางก็คงไม่กลัวเขา ทว่านางในยามนี้เป็นเพียงสตรีอ่อนแอที่มือไร้ซึ่งเรี่ยวแรงแม้แต่จะมัดไก่ อีกฝ่ายใช้แค่นิ้วเดียวก็บี้นางตายได้แปดรอบสิบรอบแล้ว

เจ้าสารเลวเฟิงกุยอวิ๋นจะตามติดนางอย่างไม่ยอมไปผุดไปเกิดถึงเมื่อไร เยี่ยหรูเหนียนจะมาเร็วหรือช้ากว่านี้สักหน่อยก็ไม่ได้ ดันต้องมาถึงพอดีกับเวลาที่นางขึ้นฝั่ง ไฉนนางถึงโชคร้ายเพียงนี้!

ท่าเรือทางนั้นถูกพวกเยี่ยหรูเหนียนปิดไว้แล้ว หากนางจะหนีก็ทำได้แค่กระโดดแม่น้ำไปอีกครั้ง มิหนำซ้ำอาศัยพละกำลังของตนในตอนนี้ก็ไม่แน่ว่ากระโดดแม่น้ำแล้วจะหนีพ้นได้

ยิ่งกว่านั้นข้างกายนางยังมีผู้มีพระคุณสองนายบ่าวอยู่ด้วย คนเขาใจดีช่วยนางไว้ อย่างไรก็คงไม่อาจทำให้ทั้งคู่พลอยเดือดร้อนไปด้วยได้

ฉินโยวโยวหันหน้าไปพูดกับเหยียนตี้อย่างจนใจ “อีกประเดี๋ยวท่านอย่าลืมทำเป็นไม่รู้จักข้า…” พูดพลางคิดจะก้าวออกห่างจากพวกเขา

ทว่านางยังไม่ทันก้าวสักก้าวก็ถูกเหยียนตี้โอบไหล่รั้งตัวกลับมา ทั้งใบหน้ายังกระแทกเข้ากับอ้อมอกเขาแล้ว

“โอ๊ย!” ฉินโยวโยวร้องออกมาเบาๆ น้ำตาไหลนองหน้า มิใช่เพราะซึ้งใจ แต่เป็นเพราะจมูกนางกระแทกจนหวิดจะเบี้ยว

ที่เยี่ยหรูเหนียนมาถึงกะทันหันเดิมทีก็เพียงแค่มาตระเวนดูตามปกติ เวลาผ่านมาสิบวันเต็มแล้ว หากสตรีที่นายท่านต้องการหาตัวยังไม่ตายก็น่าจะหนีหายไปไร้ร่องรอยนานแล้ว ทว่าเพิ่งจะเหยียบท่าเรือ เขาก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

สายตาเขามองทะลุฝูงชนมาตกลงบนร่างของเหยียนตี้อย่างแม่นยำไม่ผิดพลาด พร้อมกันนั้นย่อมจะมองเห็นฉินโยวโยวที่ถูกเขาโอบอยู่ในอ้อมแขนด้วย

ฉินโยวโยวสวมหมวกคลุมทั้งยังหันหน้าหาเหยียนตี้ เยี่ยหรูเหนียนย่อมมองไม่เห็นหน้าตาของนาง ทว่าต่อให้มองเห็นจริงก็จำไม่ได้ เพราะฉินโยวโยวยามพบผู้อื่นหากไม่แปลงโฉมก็ใส่หน้ากากมาแต่ไหนแต่ไร ทว่ารูปร่างนางนั้นเยี่ยหรูเหนียนคุ้นเคยเหลือเกินแล้ว เขาเคยเห็นจากที่ลับนับครั้งไม่ถ้วน และยิ่งติดตามเฟิงกุยอวิ๋นสะกดรอยนางทั้งคืนเต็มๆ แค่เห็นแวบเดียวก็แน่ใจได้ว่านางต้องเป็นคนที่นายท่านต้องการหาตัวอย่างเร่งด่วนแน่นอน

ฉินโยวโยวเองก็รู้สึกได้ถึงสายตาของเยี่ยหรูเหนียน นางพลันตัวแข็งทื่อ ในใจเย็นเฉียบขึ้นมาทันที ลืมความเจ็บปวดที่ส่งมาจากปลายจมูกไปชั่วขณะ ยิ่งลืมไปด้วยว่าเหยียนตี้กับตนเองอยู่ในท่าทางที่สนิทสนมเกินไป

“ไม่ต้องกลัว” ลมหายใจของเหยียนตี้ระผ่านริมหูฉินโยวโยวแผ่วเบา แขนอันอุ่นร้อนโอบไหล่นางไว้ เขาเงยหน้ามองไปยังเยี่ยหรูเหนียนอย่างเฉยชา

เยี่ยหรูเหนียนยกแส้ม้าชี้ฉินโยวโยวพลางพูดเสียงเย็นด้วยสีหน้าอึมครึม “นางคือนักโทษฉกรรจ์ที่ฮ่องเต้แคว้นตัวลี่มีพระราชโองการให้จับกุม ขอท่านมอบตัวนางให้พวกเราด้วย ข้าจะตอบแทนน้ำใจอย่างหนักแน่นอน”