ทดลองอ่าน อริร้ายหวนรัก บทที่ 5

จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชาติก่อน เวลานี้เซียวหวนน่าจะทำข้อตกลงกับเฝิงซื่อเรียบร้อยแล้ว ทั้งยังรับตัวเฝิงซื่อแม่ลูกมาที่เมืองเจี้ยนคังแล้ว หาไม่แล้วชาติก่อนคงไม่มีทางที่หลูยวนเพิ่งจะยืนยันตำแหน่งฮ่องเต้ของซย่าโหวโหย่วฝู เขาก็รับตัวเฝิงซื่อแม่ลูกเข้าวังมาทันที ทำให้หลูยวนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่อ้าปากตาค้าง

น่าเสียดายที่หมากตัวหนึ่งของเขาอย่างเซี่ยตันหยางกระโดดออกมาในเวลานี้ เลือกยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับหลูยวนเร็วเกินไป ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อแผนการของเซียวหวน ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าเขาจะส่งผู้ใดไปควบคุมหลูยวน และจะมีใครควบคุมหลูยวนได้ ซย่าโหวอวี๋คิดแล้วเกือบจะหัวเราะออกมา

นางรีบเผยอริมฝีปากแดงเล็กน้อยก่อนที่เซียวหวนจะเอ่ยอะไร แล้วพูดเสียงดัง “ข้าเห็นด้วยกับความคิดของใต้เท้าเซี่ย แต่งตั้งตงไห่อ๋องเป็นฮ่องเต้”

เซียวหวนหน้าถอดสีในทันใด เขากับซย่าโหวอวี๋เป็นสามีภรรยากัน ถือเป็นพวกกันโดยธรรมชาติ บางครั้งซย่าโหวอวี๋เป็นตัวแทนของเขา เขาเองก็เป็นตัวแทนของซย่าโหวอวี๋ ในเมื่อเขารู้ว่าซย่าโหวอวี๋ไม่ปกติ ย่อมควรตัดสินใจขัดขวางอย่างเด็ดขาดถึงจะถูก การลังเลเพียงชั่วครู่นี้ทำให้เรื่องราวเลยเถิดจนมิอาจแก้ไขได้อีก จะว่าไปเขายังคงนึกถึงสายสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาอันน้อยนิดของพวกเขา

ซย่าโหวอวี๋กลับอารมณ์ดีอย่างมาก ชาติก่อนเซียวหวนก็ไม่ได้แสดงท่าทีชัดเจนออกมา แต่กลับทำเหมือนชาตินี้ที่ถกเถียงกับหลูยวนเสียหลายคำ ไม่เพียงทำให้หลูยวนตกหลุมพรางเท่านั้น เขายังทำให้นางเข้าใจผิดคิดว่าเซียวหวนยืนอยู่ฝั่งเดียวกับนางเสียอีก

ชาตินี้เขายังคงไม่แสดงท่าทีให้ชัดเจน ทั้งยังทำให้เซี่ยตันหยางเข้าใจจุดยืนของเขาผิด ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ให้คนเข้าใจผิดต่อไปก็แล้วกัน เหมือนเช่นที่นางเข้าใจผิดเขามาในชาติที่แล้ว นางทำเช่นนี้จะเรียกได้ว่าตาต่อตาฟันต่อฟันหรือเปล่านะ

สายตาที่ซย่าโหวอวี๋มองเซียวหวนเจือรอยยิ้ม นี่เป็นรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นครั้งแรกหลังจากน้องชายนางป่วยตาย

เซียวหวนขุ่นเคืองใจเล็กน้อย หากเขาคัดค้านซย่าโหวอวี๋ในสถานการณ์เช่นนี้ จะมิใช่เป็นการประกาศกับใต้หล้าหรือว่าเขากับซย่าโหวอวี๋ไม่ปรองดองกัน ถึงตอนนั้นเขาไม่เพียงสูญเสียพันธมิตรอย่างซย่าโหวอวี๋ไป ยังต้องผูกความแค้นกับเซี่ยตันหยาง ไปยืนอยู่ฝ่ายเดียวกับหลูยวน ทำให้คนคิดว่าเขายอมคุกเข่าอ่อนข้อให้กับอีกฝ่าย หลังจากซย่าโหวโหย่วเต้าสวรรคตก็รีบหันไปพึ่งพาหลูยวนอย่างอดรนทนไม่ไหวแล้ว

เขาสูดหายใจลึกอย่างอดไม่ได้ บางทีนี่อาจเป็นลิขิตสวรรค์!

ขณะที่เซียวหวนคิดว่าการงัดข้อกับหลูยวนซึ่งหน้าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม ความคิดที่ผิดพลาดไปเพียงชั่วขณะเดียวก็ทำให้เขาต้องตั้งตัวเป็นศัตรูกับหลูยวนเร็วเกินไป เขาไม่มีอะไรจะพูด

รอยยิ้มในส่วนลึกของดวงตาซย่าโหวอวี๋เข้มข้นกว่าเดิม นางเดินหน้าไปหลายก้าว ก่อนหยุดอยู่ที่เบื้องหน้าตั่งมังกรที่ซย่าโหวโหย่วเต้านั่งว่าราชการในยามปกติ ปลายนิ้วขาวเนียนวางลงบนที่เท้าแขนเบาๆ ลูบไล้ไม้เรียบลื่นเป็นมันเงา เนตรหงส์ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเฉียบคม ทว่าน้ำเสียงกลับอ่อนโยน “ใต้เท้าทุกท่านยังมีอะไรจะพูดอีกหรือไม่”

เดิมทีขุนนางใหญ่หลายคนคิดว่าควรแต่งตั้งทายาทสายตรงคนโตอยู่แล้ว บัดนี้ซย่าโหวอวี๋ยืนอยู่ฝั่งที่เลือกซย่าโหวโหย่วอี้ ประกอบกับยังมีเซียวหวนอยู่อีกคน พวกเขาย่อมยินดีปรีดาพากันยกย่องซย่าโหวอวี๋ว่าเข้าใจหลักคุณธรรมอย่างลึกซึ้ง

ยามนี้เซียวหวนตั้งสติได้แล้ว ใบหน้าเขามีรอยยิ้มจางๆ แม้รอยยิ้มนั้นจะปรากฏไปไม่ถึงดวงตา ทว่าในสายตาคนนอกแล้ว เขาก็ยังดีใจมากอยู่

เซี่ยตันหยางและพรรคพวกมองหลูยวนคล้ายเพิ่งชนะศึกใหญ่ครั้งหนึ่ง หลูยวนกลับเพียงมองละครฉากนี้อย่างเย็นชา มีอำนาจทหารถึงจะมีอำนาจในการพูด ไม่ว่าพวกเขาจะแต่งตั้งผู้ใดขึ้นเป็นฮ่องเต้ ย่อมหนีไม่พ้นแม่ทัพใหญ่เช่นเขา เวลายังอีกยาวไกลนัก พวกเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมทั้งหลาย วันหน้าจะเป็นเช่นไรยังต้องดูกันต่อไปอีก หลูยวนกำลังจะสะบัดแขนเสื้อจากไป

ซย่าโหวอวี๋ตะโกนเรียกชื่อที่ไม่คุ้นเคยเสียงดัง “อิ่นผิง เจ้าไปเชิญตงไห่อ๋องเข้ามาในตำหนัก!”

เซียวหวนกับหลูยวนสูดหายใจเข้าด้วยความตระหนกพร้อมกัน ภายในตำหนักเงียบกริบ

เซี่ยตันหยางมองซย่าโหวอวี๋อย่างตกตะลึงพรึงเพริด เหมือนเพิ่งตั้งใจมองนางเป็นครั้งแรก

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่จิ้นหลิงจ่างกงจู่วางแผนไว้ล่วงหน้าหรือ เขากลายเป็นหุ่นเชิดของจิ้นหลิงจ่างกงจู่โดยไม่รู้ตัวใช่หรือไม่ ถูกจิ้นหลิงจ่างกงจู่กับเซียวหวนหลอกใช้? เด็กสองคนที่อายุไล่เลี่ยกับบุตรชายเขา…

กระทั่งเซี่ยตันหยางจะโมโหยังโมโหไม่ออก เขามองเซียวหวนด้วยสายตาซับซ้อน