ทดลองอ่าน แม่ทัพใหญ่ผู้นี้คือสามีข้า บทที่ 1-บทที่ 2

คนจากจวนโหวพร่ำขอขมาไม่รู้กี่ครั้ง ซ้ำยังนำของทำขวัญมาชดเชยให้มากมาย กระนั้นพี่ชายนางก็ยังโมโหจนกระอักเลือด

เขาถึงกับฝืนสังขารลงจากเตียงโดยไม่สนใจเสียงทัดทานของคนรอบตัว เขียนฎีกานำขึ้นทูลถวายฮ่องเต้ขอพระราชทานสมรสแก่น้องสาวมาลบล้างความอัปยศครานี้

ฮ่องเต้คงจะเมตตา จึงกำหนดคู่สมรสให้อย่างรวดเร็ว คนผู้นั้นคือผู้บัญชาการกองทัพพิทักษ์อุดร ฝูถิง

กองบัญชาการกองทัพพิทักษ์อุดรมีทหารกล้าอยู่ใต้อาณัติ ทว่าฝูถิงผู้นี้ถือกำเนิดจากสามัญชนต่ำต้อย มองกันที่ชาติตระกูล ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่คู่ควรกับหลี่ชีฉือผู้มีสายเลือดราชวงศ์อยู่ในตัว

เมื่อได้รู้ข่าวนี้ นางก็ตระหนักแจ้งว่าตนไม่ได้รับพระเมตตาจากฮ่องเต้เท่าใดหรอก แต่กลายเป็นเครื่องมือที่โอรสสวรรค์ใช้ผูกสัมพันธ์กับขุนศึกฝ่ายเหนือต่างหาก

แต่ในเมื่อมีราชโองการลงมาแล้วก็จำต้องทำตาม

บางทีก็คงมีข้อดีอยู่บ้าง อย่างน้อยๆ ผู้บัญชาการผู้นั้นก็ไม่เคยสอดมือเข้ามายุ่มย่ามเรื่องงานสมรส อ้างว่าการศึกรัดตัวและไม่สันทัด ‘ธรรมเนียมราชวงศ์’ จึงยกทุกอย่างให้เป็นธุระของตำหนักกวงอ๋องทั้งหมด

เพราะเหตุนี้งานวิวาห์จึงจัดขึ้นที่เมืองกวงโจว ฤกษ์ยามก็เลือกเอาช่วงที่กวงอ๋องอาการกระเตื้องขึ้น พี่ชายจะได้เบาใจที่ได้เห็นน้องสาวออกเรือนไปกับตา

น่าเสียดายที่งานมงคลกลับไม่นำความแช่มชื่นมาให้ เพราะกวงอ๋องอาการทรุดหนักในคืนวิวาห์นั่นเอง ที่สีหน้าดูดีขึ้นเป็นเพียงพลังเฮือกสุดท้ายก่อนลาลับเท่านั้น

หลี่ชีฉือวิ่งหน้าเริดออกจากโถงพิธีมาที่ห้อง พี่ชายนอนหงายอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ

‘ชีฉือ…’ เขาควานจับมือนางเอาไว้ ‘ไม่รู้ว่าพี่จัดการเช่นนี้…จะกลายเป็นทำร้ายเจ้าแทนหรือไม่…’

กวงอ๋องผู้หนุ่มแน่นไม่เคยยอมก้มหัวให้โชคชะตามาก่อน ทว่าเวลานี้กลับดูร่วงโรยอย่างน่าใจหาย

‘จะเป็นไปได้อย่างไรกันเจ้าคะ ข้าพอใจการเลือกคู่ครองนี้มาก’ นางประคองมือเย็นเฉียบของเขาไว้ ค่อยๆ ถูมอบไออุ่นให้อย่างระมัดระวัง

‘ต่อไปตำหนักกวงอ๋อง…ต้องพึ่งเจ้าแล้วนะ’

‘ข้าทราบเจ้าค่ะ พี่ใหญ่ ข้าทราบ’

‘อาเยี่ยน…’ เขาพูดได้เพียงเท่านั้นก็หมดลม

ใกล้ยามจื่อ ในคืนนั้น ข้ารับใช้มารายงานว่าท่านผู้บัญชาการได้รับข่าวทางการทหาร จึงออกเดินทางกลับแดนเหนือไปแล้วโดยไม่รอให้ถึงวันพรุ่ง

ครั้นพอฟ้าสาง หลี่ชีฉือก็เปลี่ยนชุดเจ้าสาวมาสวมชุดไว้ทุกข์ เริ่มปกครองตำหนักกวงอ๋องทั้งตำหนักมานับแต่นั้น