เรื่องราวความรักแสนละมุน ที่ชวนยิ้มไปทุกตอน! ใน อัครเสนาบดีหญิง จาก เทียนหรูอวี้

วันนี้ขอมาพูดถึงนิยายแปลจีนสุดละมุนจากแบรนด์มากกว่ารักกัน กับเรื่อง ‘อัครเสนาบดีหญิง’ เขียนโดย ‘เทียนหรูอวี้’ และได้นักแปลอย่างคุณ ‘Singin’ in the Rain’ มาแปลให้นักอ่านได้ฟินกันอีกด้วย นิยายแปลจีนสุดละมุนเรื่องนี้พูดถึงตำแหน่ง ‘อัครเสนาบดีหญิง’ ด้วย เรื่องนี้เริ่มมาจากว่า… ตราบที่แผ่นดินต้าจิ้นมีผู้ปกครองเป็นคนสกุลซือหม่า 

ตำแหน่งอัครเสนาบดีก็ต้องเป็นของคนสกุลเซี่ย… ‘เซี่ยซู’ ต้องมาสืบทอดตำแหน่งอัครเสนาบดีต่อจากท่านปู่ผู้ล่วงลับ แต่เส้นทางขุนนางกลับไม่ได้ราบรื่น นอกจากต้องเก็บซ่อนความลับที่เป็นหญิงเอาไว้ให้ดีแล้ว นางยังต้องรับมือกับบรรดาขุนนางจากสกุลอื่นที่จ้องตำแหน่งของนางตาเป็นมัน กระทั่งฮ่องเต้ก็ยังไปตาม ‘เว่ยอี้จือ’ มา พร้อมมอบอำนาจทหารให้กว่าครึ่งเพื่อคานอำนาจสกุลเซี่ย หนึ่งคุมบุ๋น หนึ่งคุมบู๊ เมื่อจับเสือสองตัวมาร่วมถ้ำเดียวกันแล้ว แทนที่พวกเขาจะขย้ำคอกันจนกว่าจะตายไปข้างหนึ่ง กลับกลายเป็นเรียกพี่เรียกน้องเสียอย่างนั้น นานวันเข้าผู้คนยังลือกันไปว่าเซี่ยซูล่อลวงเว่ยอี้จือผู้เพียบพร้อมให้กลายเป็นพวกตัดแขนเสื้อ! เซี่ยซูได้แต่ร่ำไห้กับคำครหาที่ได้รับมาอย่างไม่เป็นธรรมนี้แล้ว ความจริงนางร่ำอยากจะตัดขาดความเป็นพี่เป็นน้องกับเขาทุกวัน ทว่าคนผู้นั้นกลับเดินหน้าตอแย ทั้งยังคอยปกป้องให้ความช่วยเหลือ พร้อมกับจู่โจมหัวใจนางหนักขึ้น เรื่องการปกครองอาจเห็นต่างกันได้ แต่กับเรื่องหัวใจเขากลับไม่เปิดโอกาสให้นางคัดค้านได้! 

นิยายแปลจีนสุดละมุนเรื่องนี้ จะมาขโมยหัวใจนักอ่านจริงๆ ทั้งเรื่องราวที่แสนจะน่ารักชวนละมุนแล้ว ขอบอกว่าพระ-นาง ในเรื่อง ‘อัครสนาบดีหญิง’ นี้ ก็ทำให้ทุกคนต้องกรี๊ดไปกับพวกเขาอย่างแน่นอน อยากรู้แล้วใช่ไหมว่าจะชวนละมุนขนาดไหน งั้นตามไปอ่านกันเลย!

มา… ข้าจะช่วยคลายเสื้อให้เจ้า ><

“หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป เจ้าต้องเป็นลมหมดสติแน่” มือข้างหนึ่งของเว่ยอี้จือประคองแขนเซี่ยซูเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างช่วยคลายคอเสื้อให้
“จะทำอะไรน่ะ!” เซี่ยซูเอามือรั้งคอเสื้อไว้แล้วกระถดร่างหนี เกรงว่าเขาจะเข้าใจผิดจึงรีบพูดเสริมว่า “เจ้าไม่กลัวคนเขาจะหาว่าเจ้าเป็นคู่รักตัดแขนเสื้อกับข้ารึ”
“นี่ใช่เวลาจะมาใส่ใจเรื่องเหล่านี้หรือ” เว่ยอี้จือมองดูเซี่ยซู “เจ้าสวมเสื้อผ้าหนาเกินไป ข้าจะช่วยเจ้าคลายคอเสื้อออกเสียบ้าง”
เซี่ยซูรีบทำท่าจะกลับรถม้าของตนเอง “ข้าไปพักผ่อนก่อน รอให้เรี่ยวแรงฟื้นคืนแล้วจะมาคุยด้วย”
เว่ยอี้จือกลับรั้งแขนเซี่ยซูไว้ “เวลานี้อย่าได้ขยับตัวมาก เจ้านอนลงดีๆ ตรงนี้เถอะ ให้มีลมพัดระบายสักหน่อย ประเดี๋ยวก็คงจะหายแล้ว” พูดจบก็ให้เซี่ยซูนอนลงบนตักตนเอง แล้วคลายคอเสื้อออกบางส่วน
“เจ้า…”
“ไม่ต้องบ่น เจ้าไม่เคยต้องเดินทางไกลเช่นนี้บ่อยเท่าข้า ฟังข้าไว้ไม่เสียหายหรอก”
เซี่ยซูทั่วร่างล้วนไร้เรี่ยวแรง นางแทบจะทอดกายนอนซบบนร่างเขา ได้แต่ใช้พัดจีบปิดหน้าเอาไว้ แอบก่นด่าว่า “คนเลว” เพื่อระบายความหงุดหงิดในใจ

ข้าไม่ได้สนใจคนอื่น ข้าชอบเจ้า!

“ข้าไม่ได้สนใจในตัวบุรุษอื่นใด ย่อมไม่ได้เป็นพวกรักชอบบุรุษ ข้าเคยบอกแล้วว่าข้าชอบแค่เพียงเจ้า”
เซี่ยซูพยายามดิ้นหนีแต่ดิ้นอย่างไรก็ไม่หลุด “อู่หลิงอ๋องจะทำรุ่มร่ามกับข้ารึ!”
มือข้างหนึ่งของเว่ยอี้จือจับคางของเซี่ยซูไว้ ทันใดนั้นก็โน้มตัวลงไปจูบ
เซี่ยซูโกรธเกรี้ยวอย่างหนัก นางเหวี่ยงมือออกไปแต่ก็ถูกเขาคว้าเอาไว้ได้
ริมฝีปากบดขยี้อย่างหนักหน่วง แล้วค่อยๆ ผ่อนแรงลง ขณะที่เว่ยอี้จือถอนจูบก็ยังอ้อยอิ่งอยู่ที่แก้มของนางด้วยความอาลัยอาวรณ์อย่างยิ่ง
“คราวนี้เจ้าเชื่อข้าแล้วหรือยัง”
เซี่ยซูกัดฟันกรอดๆ “ข้าเป็นหัวหน้าของขุนนางทั้งหลาย นี่เท่ากับขี้ข้าล่วงเกินเจ้านาย!”
เว่ยอี้จือมองเข้าไปในดวงตาของเซี่ยซู “ข้าเห็นแต่เพียงเจ้าที่เป็นเซี่ยซูเท่านั้น”

ถือว่าใจร้อนไหมนะ~

เสียงฝนตกกระหน่ำลงมาอีกครั้ง เซี่ยซูนั่งอยู่ครู่หนึ่งก็บอกลาจะออกไป เว่ยอี้จือลุกขึ้นยืนส่ง ก่อนเดินตามเซี่ยซูพลางมองดูร่างนางจากเบื้องหลัง แล้วก็หวนนึกถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันขึ้นมา เห็นนางเอื้อมมือไปจะเปิดประตู จู่ๆ เขาก็คว้ามือนางไว้
เซี่ยซูหันไปมอง ยิ้มแล้วเอ่ยว่า “เจ้าไม่อยากปล่อยข้าไปล่ะสิ”
“ไม่อยากให้ไปเลย” เขาเดินเข้ามาอีกก้าว ก่อนจะดึงเอวของนางมาโอบไว้ ประทับรอยจูบลงไปบนใบหน้านาง
เซี่ยซูถูกเขาจู่โจมกะทันหันก็นิ่งอึ้ง กระทั่งถูกเขาอุ้มขึ้นแล้วพาไปที่เตียง นางย่อมรู้ดีว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น จึงถอนริมฝีปากแล้วเอ่ยว่า “เจ้าใจร้อนจริงๆ”
เว่ยอี้จือวางเซี่ยซูลง เขาจรดปลายจมูกกับปลายจมูกของนาง “หากเจ้ารู้ว่าข้าเริ่มชอบเจ้ามานานเท่าใดแล้ว คงไม่รู้สึกว่าข้าใจร้อนเกินไปหรอก”

ตอบแทนด้วยอะไรดีเอ่ย?!

“ทำให้หลายคนต้องวุ่นวายไม่เข้าเรื่อง! ก็แค่เรื่องกินเท่านั้นเอง กินอะไรก็เหมือนกันมิใช่หรือ” แม้ปากจะพูดเช่นนี้ แต่มือกลับหยิบของกินชิ้นหนึ่งขึ้นมาป้อนใส่ปากเรียบร้อยแล้ว
เว่ยอี้จือทำสีหน้าจริงจังแล้วพยักหน้า “ท่านอัครเสนาบดีสั่งสอนได้ถูกต้องแล้ว” เก่งนักเจ้าก็อย่ากินสิ
เซี่ยซูไม่เพียงแค่กินธรรมดา ถึงขั้นเรียกได้ว่าสวาปามเลยทีเดียว นางถึงกับก้มหน้าลงไปใกล้กล่องลงรัก ไม่ยอมขยับตัวไปที่ใด
เว่ยอี้จือต้มชาให้นางดื่มเพื่อช่วยย่อยอาหาร นางดื่มแล้วก็แกล้งเย้าว่า “เจ้าคงไม่คิดว่าจะขอบคุณด้วยชาเพียงถ้วยเดียวหรอกนะ ช่างตระหนี่เสียจริง”
“เช่นนั้นก็เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น” เว่ยอี้จือลุกขึ้นพลางอมยิ้ม เขานั่งลงข้างๆ นางพลางโอบกอดจากด้านหลัง “ข้าใช้ตัวตอบแทนเจ้าก็แล้วกัน ว่าอย่างไร”

แหมมม นิยายแปลจีนสุดน่ารักเรื่อง ‘อัครเสนาบดีหญิง’ น่ารักชวนละมุนใช่ไหมเอ่ย น่ารักขนาดนี้ไม่ตามไปอ่านไม่ได้แล้วนะ อย่าลืมไปติดตามนิยายแปลจีนสุดละมุนกันต่อใน ‘อัครเสนาบดีหญิง’ ’ เขียนโดย ‘เทียนหรูอวี้’ แปลโดย ‘Singin’ in the Rain’ ได้ที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ, JamClub และ JamShop