ตอนที่ 8
หลี่เมิ่งซีให้หงจูประคอง สาวใช้หลายคนยกอาหารตามอยู่ด้านหลัง เดินมาจนถึงห้องโถงใหญ่ของเรือนกลาง ร่างกายของเซียวจวิ้นดีขึ้นมากแล้ว หลี่เมิ่งซีจึงสั่งให้คนตั้งโต๊ะในห้องโถงใหญ่
รอสาวใช้จัดโต๊ะเสร็จแล้ว หลี่เมิ่งซีก็เดินไปหน้าประตูห้องนอน สูดหายใจลึกและท่องในใจสามรอบ เซียวจวิ้นเป็นนายจ้างของข้า ข้าเป็นแค่ลูกจ้างที่รับผิดชอบเสื้อผ้าและอาหารการกินของเขาเท่านั้น ข้าต้องอาศัยเงินเดือนที่เขาจ่ายให้เลี้ยงตนเอง อยู่ร่วมกับนายจ้างต้องแสดงท่าทีปรองดอง
ท่องจบก็ยืดตัวเดินเข้าไปในห้องนอนอย่างสุขุม นางเห็นใบหน้าถมึงทึงเย็นชาของเซียวจวิ้นจนเบื่อเต็มทีแล้วจริงๆ เขาไม่เหนื่อยกับการตีหน้าบึ้งทุกวันหรือ แค่นางเห็นยังรู้สึกเหนื่อยแทน สองวันนี้ก่อนการเผชิญหน้ากับเขาทุกครั้ง นางล้วนต้องเตรียมใจก่อน หาไม่แล้วจะอดใจไม่อยู่ อยากต่อยใบหน้าภูเขาน้ำแข็งของเขาสักที
เข้าไปในห้องเห็นเซียวจวิ้นเอนกายอยู่บนเตียง หงอวี้นั่งอยู่บนเก้าอี้กลมทุบขาให้เขา หลี่เมิ่งซีก้าวเข้าไปเอ่ยเสียงค่อย “คุณชายรอง สำรับจัดเสร็จแล้ว ท่านลุกขึ้นมากินอาหารก่อนเถอะ!”
เซียวจวิ้นไม่มองนาง เพียงโบกมือสั่งให้หงอวี้หยุดและลุกจากเตียง
หลี่เมิ่งซีทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น นางช่วยหงอวี้ปรนนิบัติเขาสวมเสื้อผ้าและรองเท้า สาวใช้ยกน้ำล้างหน้าเข้ามาแล้ว หงอวี้ปรนนิบัติเซียวจวิ้นล้างหน้าเสร็จก็ยื่นมือมาหมายจะประคองเขาเดินไปห้องโถง
เซียวจวิ้นกลับปัดมือหงอวี้ออก “ตอนนี้ข้าแข็งแรงขึ้นมาก ไม่ต้องประคองแล้ว”
หงอวี้รับคำ คอยเดินตามอยู่ด้านหลัง
พอเซียวจวิ้นนั่งดีแล้ว หลี่เมิ่งซีก็ก้าวเข้ามารับโจ๊กที่สาวใช้ตักให้วางลงตรงหน้าเขาอย่างแผ่วเบา “คืนนี้ข้าภรรยาตั้งใจทำโจ๊กดอกเหมยให้คุณชายรอง โจ๊กนี้ทำจากข้าวเมล็ดกลมกับดอกเหมย เอาข้าวเมล็ดกลมไปต้มเป็นโจ๊กก่อน ค่อยเติมดอกเหมยสีขาวลงไป ต้มให้เดือดอีกครั้ง ดอกเหมยมีฤทธิ์เป็นกลาง ช่วยขจัดพิษในตับ กระตุ้นความอยากอาหาร ข้าภรรยาเห็นว่าคุณชายรองกินอาหารกลางวันไปน้อยมากจึงตั้งใจทำมาให้ คุณชายรองลองชิมดูเถิด คืนนี้ข้าภรรยายังตั้งใจทำขนมหลายอย่างเอาไว้กินคู่กับโจ๊กด้วย กินโจ๊กทุกวัน ถึงอย่างไรพลังงานก็ไม่เพียงพอ ขนมเหล่านี้ล้วนอ่อนนุ่มมาก ทั้งยังย่อยง่าย เหมาะกับคุณชายรองตอนนี้มากเจ้าค่ะ” แนะนำอาหารแต่ละอย่างจนเสร็จแล้ว หลี่เมิ่งซีก็ไม่พูดอะไรอีก เพียงปรนนิบัติอยู่ด้านข้างอย่างระวัง
คืนนี้เซียวจวิ้นเจริญอาหารดีทีเดียว เขายังชิมขนมทุกอย่าง หลังจากกินอาหารมื้อนี้เสร็จ สีหน้าเขาก็ดีขึ้นไม่น้อย
การงานที่สะสมมาตลอดสองเดือนกว่าระหว่างที่เขาป่วย แม้เรื่องใหญ่ๆ จะส่งต่อไปให้นายท่านใหญ่ดูแลแล้ว แต่งานทั่วไปยังมีอยู่ไม่น้อย กินเสร็จจึงเรียกเซียวซย่าบ่าวชายประจำตัวเข้ามา ร้อนใจอยากจะจัดการเรื่องงานต่อ
เป็นพวกบ้างานจริงๆ ในยุคปัจจุบันก็นับเป็นบุรุษที่ดีคนหนึ่ง แต่น่าเสียดายที่สตรีในเรือนออกจะมีเยอะไปสักหน่อย ช้าเร็วคงต้องตายอยู่ใต้ดอกไม้แน่ หลี่เมิ่งซีมองเซียวจวิ้นเดินเข้าไปในห้องหนังสือพลางคิดอย่างชั่วร้าย
ดึกทีเดียวกว่าเซียวจวิ้นจะออกมาจากห้องหนังสือ แต่พอเข้ามาในห้องนอนแล้วก็เห็นว่ามีถังไม้ใบเล็ก ข้างในมีน้ำกว่าครึ่งถังตั้งอยู่ ทั้งยังส่งกลิ่นหอมของสมุนไพรออกมา เขาขมวดคิ้วมุ่น มองหลี่เมิ่งซีอย่างไม่เข้าใจและถาม “เจ้าจะทำอันใดอีกแล้ว”
“สองวันนี้มือเท้าของคุณชายรองยังรู้สึกชาอยู่เล็กน้อย รับรู้ความรู้สึกได้ช้า ข้าภรรยาจึงตั้งใจเตรียมน้ำสมุนไพรเหล่านี้แช่เท้าให้คุณชายรอง มีใส่หงฮวา ตังกุย หวงฉี ซูมู่ เซิงตี้ พริกหอม เก๋อเกิน เซินจินเฉ่า ซี่ซิน หวงฉิน โสมขม และสมุนไพรอื่นๆ เข้าไป แช่เท้าด้วยน้ำสมุนไพรนี้แล้วจะทำให้เส้นลมปราณเดินคล่อง ปรับสมดุลหยินหยาง บำรุงเลือดลม ปรับสมดุลของม้ามและกระเพาะ บำรุงตับไต ทำให้จิตใจสงบ” หลี่เมิ่งซีช่วยเซียวจวิ้นถอดเสื้อตัวนอกพลางพูด
เซียวจวิ้นลังเลครู่หนึ่ง อ้าปากคิดจะปฏิเสธ แต่แล้วก็พลันคิดถึงความรู้สึกสบายที่ได้รับจากการนวดเท้าของนางเมื่อคืน เขาจึงกลืนคำพูดปฏิเสธเหล่านั้นกลับลงไปในท้อง แล้วนั่งลงข้างเตียงโดยไม่เอ่ยอะไร