อริร้ายหวนรัก ความรักลึกซึ้งถักทออีกครั้งเมื่อสวรรค์ให้โอกาสนางเป็นครั้งที่สอง!

เพราะเหตุการณ์สุดท้ายในชีวิตได้ ‘เซียวหวน’ ผู้เป็นสามีเอาตัวปกป้องจนตัวเขาตาย
เมื่อ ‘ซย่าโหวอวี๋’ ได้โอกาสที่สองย้อนกลับมาหาคำตอบจากเขา...ที่จริงแล้วเขาคิดเช่นไรกับนางกันแน่!

‘อริร้ายหวนรัก’ จือจือ เขียน, เม่นน้อย แปล สำหรับนักเขียนท่านนี้เคยฝากผลงานสุดประทับใจไว้ในเรื่อง ‘พราวพร่าวบุปผาตระการ’ หากนักอ่านชื่นชอบเรื่องนี้มาก่อน เมื่อหยิบเรื่อง อริร้ายหวนรัก มาอ่านก็จะทำให้รู้สึกเพลิดเพลินได้ไม่น้อยเลยค่ะ

สำหรับนิยายรักเรื่อง อริร้ายหวนรัก จะพานักอ่านย้อนไปในช่วงของราชวงศ์ฮั่นพบกับสามีภรรยาคู่หนึ่ง นั่นคือ ‘ซย่าโหวอวี๋’ (นางเอก) นางมีตำแหน่ง ‘จ่างกงจู่’ เป็นพระราชธิดาของฮ่องเต้พระองค์ก่อน อีกทั้งเป็นพี่สาวของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ซย่าโหวอวี๋ นางเป็นสตรีที่ฉลาดมีไหวพริบ ตัดสินใจเฉียบขาด และ ‘เซียวหวน’ (พระเอก) เขาคือต้าซือหม่าผู้มีอำนาจถึงขนาดปิดแผ่นฟ้า ฮ่องเต้ยังกลัวต้องเกรงในอำนาจของเขา เซียวหวน มีอำนาจปกครองดูแลกำลังทหาร ทั้งสองเข้าพิธีแต่งงานงานด้วยเหตุผลทางการเมือง เมื่อเวลาผ่านไป ซย่าโหวอวี๋ และ เซียวหวน ทั้งคู่ต่างก็แยกกันอยู่แต่ทั้งคู่ยังมิได้อย่าร้าง กาลเวลาผ่านไปกระทั่งวันหนึ่งเซียวหวนผู้เป็นสามีตั้งใจเดินทางมาบอกลาผู้เป็นภรรยาว่าตนจะเดินทางไปออกรบนานหลายเดือน เมื่อบอกความเรียบร้อยขณะกำลังกลับพบว่ามีภูเขาถล่มลงมาทับศาลาที่เขาและนางนั่งคุยกัน สุดท้ายเขาเอาตัวเข้าไปกำปังนางไว้ ทั้งคู่ถูกทับจนเสียชีวิตอยู่ในศาลาแห่งนั้น ขณะเกือบสิ้นใจนางพลันนึกว่าเหตุใดสามีผู้ไม่รักใคร่เอ็นดูนางจึงช่วยเหลือนางอย่างไม่คิดห่วงชีวิตแม้แต่น้อย

โคลนผสมก้อนหินกระแทกร่างกายนาง อาเหลียงหวีดร้องอย่างตื่นตระหนก นางกุมศีรษะวิ่งหนีแต่กลับถูกทับอยู่ในศาลา ไม้หมอนที่ทับซ้อนกันมั่วจนเหลือพื้นที่เล็กๆ ไว้ให้นาง ร่างกายท่อนล่างเจ็บปวดอย่างรุนแรงกระทั่งไม่มีความรู้สึกอะไรอีก
เซียวหวนตะโกนเรียกชื่อนาง เขาใช้มือปัดก้อนหินและไม้หมอนที่ทับร่างนางอยู่ออก
หินบนภูเขาไหลลงมาอีกครั้ง
ผู้ติดตามของเซียวหวนเปลี่ยนจากตะโกนเสียงดังร้องเรียกเขาเป็นลากตัวเขาออกไป เขาสลัดตัวออกจากการฉุดกระชากของคนผู้นั้น แล้วโผมาอยู่เหนือร่างนาง
ความรู้สึกหายใจไม่ออกยามที่ถูกกดทับอยู่ใต้ดิน...ยังมี...อ้อมกอดอบอุ่นของเซียวหวน แขนแข็งแกร่งที่วางอยู่เหนือศีรษะนาง...คำปลอบประโลมพึมพำที่ไม่รู้ว่าพูดว่าอะไร...ในพื้นที่เล็กๆ ที่เขาสร้างขึ้นมานั้น นางถูกเขาปกป้องคุ้มครองจนมิอาจขยับตัวได้ ตรงหน้ามีแต่ความดำมืด ต่อให้นางพยายามเบิกตากว้างอย่างไรก็มิอาจเห็นสีหน้าเขาได้ชัดเจน...
เหตุใดเขาต้องช่วยนางด้วย
เขาจากไปแล้วมิใช่หรือ
เขาจะช่วยนางได้อย่างไร
นางต้องกำลังฝันไปแน่! 

สวรรค์มอบโอกาสให้นางกลับมามีชีวิตเป็นครั้งที่สอง!

เมื่อมีโอกาสกลับมามีชีวิตอีกครั้งนางเหมือนเกิดใหม่ โดยนางกลับมามีชีวิตใหม่ในช่วงที่นางแต่งงานกับเซียวหวนได้ไม่นานนัก นางจึงตั้งมั่นว่าจะต้องสืบให้ทราบถึงสาเหตุที่เขาช่วยเหลือนางเอาไว้ อีกเหตุผลที่นางต้องการเปลี่ยนแปลงนั่นคือจะต้องทำให้ ‘ซย่าโหวโหย่วเต้า’ น้องชายของนางมีชีวิตอยู่อย่างยืนยาวต่อไปให้ได้

การเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เคยเกิดขึ้นแล้วไม่ใช่เรื่องง่าย อีกทั้งยังต้องใช้ทั้งสติปัญญาชิงไหวชิงพริบกับ ‘หลูยวน’ ผู้กุมอำนาจในราชสำนัก เวลานี้แม้นางกับเซียวหวนจะยังไม่ได้สมัครรักใคร่กลมเกลียวกัน แต่ยังดีที่นางทำให้เขามองเห็นเป้าหมายเดียวกันกับนาง!

เมื่อนางเปลี่ยนไป… เขากลับให้ความสนใจนางมากยิ่งขึ้น…

หลังจากที่นางกลับมามีชีวิตใหม่ ซย่าโหวอวี๋ ได้เปลี่ยนไป ทั้งรู้เรื่องการเมืองในราชสำนัก การทำสงคราม และมีท่าทีกับเขาแปลกออกไปจากเดิม เซียวหวนผู้เป็นสามีจึงแวะเวียนมาหานางบ่อยครั้ง ทั้งสองมีโอกาสใช้เวลาร่วมกัน

ทั้งสองสนทนาโต้ตอบกันไปมาอยู่นาน ซย่าโหวอวี๋กลับค่อนขอดในใจว่า...เหตุใดเซียวหวนจึงยังไม่กลับไปเสียที ชาซิ่นหยางจากไหวหนานชงเป็นครั้งที่สี่ก็ไม่อร่อยแล้ว หากนางต้มชาใหม่อีกกา เซียวหวนมิต้องนั่งต่ออีกสองเค่อรึ แบบนั้นย่อมจะถึงเวลาอาหารค่ำพอดี นางยังต้องเชิญเขากินอาหารค่ำด้วยกันอีก
หวังว่าอีกประเดี๋ยวเขาจะมีธุระ ดื่มชากานี้หมดแล้วก็ลุกขึ้นขอตัว ซย่าโหวอวี๋ครุ่นคิดในใจพลางต้มน้ำชาใหม่อีกกา
เซียวหวนกลับรู้สึกว่าการนั่งฟังเสียงนกร้องและดื่มชาเช่นนี้ทำให้จิตใจสงบนิ่ง รื่นรมย์ยิ่งนัก เขายิ้มขอบคุณซย่าโหวอวี๋และพูดถึงเรื่องเป่ยเหลียง

ไม่เพียงปฏิบัติกับเขาเปลี่ยนไป นางยังสร้างความสัมพันธ์กับคนในครอบครัวของเขา ทั้งที่ในอดีตนางไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้มาก่อน จึงทำให้นางได้รับรู้เรื่องราวในสกุลเซียวของเขา และเข้าใจเขามากขึ้น อีกทั้งยังช่วยจัดการเรื่องราวต่างๆ ในสกุลเซียว เป็นผลให้ความสัมพันธ์ของคู่สามีภรรยามีความปรองดองกันมากขึ้น

ความผูกพันค่อยๆ ก่อตัว ไม่ว่าซย่าโหวอวี๋กระทำการใดเขามักจะคอยช่วยเหลือและตามใจอยู่เสมอ กระทั่งเหตุการณ์ที่ ซย่าโหวอวี๋สั่งฆ่าคน ผู้เป็นสามีอย่างเขาก็ส่งคนไปเก็บกวาด ด้วยกลัวภรรยาของเขาจะมีภัย และคอยปกป้องนางด้วยวิธีต่างๆ  

เหตุใดผู้บัญชาการจึงได้โกรธเคืองเล่า
เซียวเป้ยได้แต่อธิบายแทนทหารเหล่านั้น “จ่างกงจู่เปิดเผยใจกว้าง พวกเขาต้องคิดว่าจ่างกงจู่เป็นบุคคลที่ควรค่าแก่การเคารพนับถือแน่ ถึงได้อยากคว้ารางวัลต่อหน้าจ่างกงจู่ จะว่าไปผู้บัญชาการก็ได้หน้าไปด้วย” พูดจบ เขาจึงเอ่ยเสนออย่างลังเล “หรือว่า...จะให้ข้าออกหน้าห้ามปรามพวกเขา?”
เพียงแต่หากทำเช่นนี้ เกรงว่าจะเป็นการหักหน้าจ่างกงจู่
เซียวหวนขมวดคิ้วอีกครั้ง การประจบซย่าโหวอวี๋สำคัญถึงเพียงนี้เชียวหรือ
เขาครุ่นคิดและเอ่ยว่า “ช่างเถอะ! ขอแค่นางรู้สึกสนุกก็พอ!” เพียงซย่าโหวอวี๋ไม่ก่อเรื่องอะไร สามารถเดินทางถึงเซียงหยางอย่างราบรื่นปลอดภัยเป็นใช้ได้ ส่วนเรื่องที่นางส่งเสียงดังไปบ้าง เขาคงได้แต่อดทนชั่วคราว

สำหรับนักอ่านที่ปรารถนาจะสัมผัสกับความหวานที่พระเอกกับนางเอกมีต่อกัน หลังจากที่ฝ่าฝันอุปสรรค ตลอดจนเรื่องราวต่างๆ จนทำให้ทั้งคู่เข้าอกเข้าใจกันนั้น ในเล่มสุดท้ายนี้จะได้สุขสมใจกันอย่างแน่นอนค่ะ 

แสงยามเช้าส่องลงบนหน้าซย่าโหวอวี๋ ใบหน้านางเปล่งประกายระยิบระยับ
หัวใจของเซียวหวนสะดุดกึก โพรงอกสั่นไหวอย่างไร้สาเหตุ
สตรีที่ดีงามเช่นนี้เป็นภรรยาร่วมผูกผมของเขา เขาต้องทำอะไรสักหน่อยหรือไม่จึงจะไม่เสียดายช่วงเวลาอันงดงามเช่นนี้ไป ชั่วขณะหนึ่งที่เซียวหวนว้าวุ่นใจเล็กน้อย
รอจนกลับถึงจวนฉินอ๋อง สองคนจำต้องแยกย้ายไปอาบน้ำ พวกเขาแยกกันตรงขั้นบันไดของเรือนกลาง คนหนึ่งเดินไปยังห้องด้านในทางทิศตะวันออก คนหนึ่งเดินไปยังห้องปีกทางทิศตะวันตก เซียวหวนถึงได้รู้สึกแปลกประหลาด
ซย่าโหวอวี๋ออกทุกข์นานแล้ว นางควรกลับมาอยู่ที่ห้องเขามิใช่หรือ แต่ตอนนี้ซย่าโหวอวี๋พักอยู่ในห้องชั้นในของเรือนกลาง ถ้าจะกลับก็สมควรเป็นเขาที่กลับไปกระมัง 

...

“จ่างกงจู่ ผู้บัญชาการใหญ่”
ซย่าโหวอวี๋แปลกใจ หันกลับมาก็พบกับเซียวหวน ไม่รู้ว่าเขาเดินตามนางมาตั้งแต่เมื่อใด
ทั้งสองประสานสายตากัน ดูเหมือนเซียวหวนจะกะพริบตาก่อน จากนั้นจึงทำท่าเหนื่อยล้าอย่างถึงที่สุดแล้ว เขาหาวพลางขยี้ตาและเดินตรงเข้าไปในห้องด้านใน ราวกับเขานอนอยู่ที่นั่นมาโดยตลอด บัดนี้เป็นเพียงนกที่กลับคืนสู่รังเท่านั้น
ซย่าโหวอวี๋อ้าปากตาค้าง
เซียวหวนเข้าไปในห้องด้านในแล้วก็ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำ ซย่าโหวอวี๋เข้าไปในห้องจึงได้เห็นบ่ากว้างกับแผ่นหลังกำยำแข็งแกร่งของเขา นางรีบหมุนตัวกลับไปอย่างเขินอาย ท่าทางอ่อนลงไปทันที อยากจะถามเขาว่าเหตุใดจึงมาค้างที่นี่ ก่อนหน้านี้เขายังพักอยู่ที่จวนสกุลเซียวอยู่เลย ทว่าบัดนี้เขากลับทำเหมือนแต่ก่อนตอนที่นางกับเขาพักอยู่ร่วมกันก่อนที่เขาจะไปรับตำแหน่ง เพียงแค่กลับมาเป็นเหมือนแต่ก่อน คืนสู่วิถีชีวิตแบบเดิมเท่านั้น นางจะถามเช่นนี้ไปได้อย่างไร
แต่เมื่อเซียวหวนกลับมา...ย่อมหมายความว่าพวกเขาต้องนอนเตียงเดียวกัน

...

‘อริร้ายหวนรัก’ จือจือ เขียน, เม่นน้อย แปล
• สนใจดูรายละเอียดและสั่งซื้อ คลิกที่นี่ 
หรือซื้อหนังสือได้ที่ Jamclub และร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
• ทดลองอ่านตัวอย่าง คลิกที่นี่