อาการของคนป่วยโรคระบาดเหล่านั้นเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย บางคนถึงขั้นไม่ได้สติ แต่ก็มีหลายคนที่ใบหน้าไม่ซีดขาวเหมือนก่อนหน้านี้อีก เสียงหอบไอน่ากลัวที่ดังไม่หยุดเริ่มลดลงไปตั้งแต่คืนแรกที่นางมาถึง ไม่ดังตลอดทั้งคืนและทำให้ผู้คนอกสั่นขวัญแขวนเหมือนเมื่อก่อนอีก
ห้องคนป่วยก็ไม่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นน่ากลัวเหมือนก่อนหน้านี้ นางคอยเปลี่ยนเสื้อผ้ากับผ้าปูเตียงที่เลอะปัสสาวะและอุจจาระให้พวกเขาทุกวัน แถมยังใช้น้ำมันหอมระเหยที่แช่สมุนไพรนวดทาร่างกายให้พวกเขา ทำให้ที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นหอมที่ทำให้คนผ่อนคลาย
ไม่รู้เป็นเพราะความบังเอิญหรือการยืนกรานรักษาความสะอาดสภาพแวดล้อมของนางใช้ได้ผล ตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้นมาที่นี่ คนในปราสาทก็ไม่ล้มป่วยเพราะโรคระบาดอีก
หนึ่งปีที่ผ่านมา ลูกน้องและทาสติดที่ดินของเขาตายไปกว่าครึ่ง ปราสาทแห่งนี้เหลือแต่เปลือกนอก เพื่อนบ้านที่โชคร้ายเหมือนเขาแต่ดุร้ายกว่าอาจมาปล้นชิงเขาได้ทุกเมื่อ แถมเขายังลักพาตัวผู้หญิงที่อาจเป็นแม่มดมาเป็นหัวหน้าผู้ดูแล
ฟ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขาไม่มีอาหารเพียงพอจะเลี้ยงคนได้ทุกคน
ทว่าแม้จะเป็นเช่นนี้ เขายังคงรู้สึกเหมือนในที่สุดตัวเองก็เห็นแสงแห่งความหวังท่ามกลางความมืดมน
เขาสูดหายใจลึก หันกลับไปแขวนธนูกับขวานไว้บนผนังตามเดิม ก่อนจะลงบันไดกลับไปที่ห้องโถงใหญ่
โซเฟียกับลิซ่ายกโจ๊กข้าวโอ๊ตเข้ามา แทบจะทุกคนมารวมตัวกันที่โต๊ะยาวในห้องอาหารเพื่อกินมื้อเย็น
ระหว่างที่ดื่มโจ๊กเปล่าที่ใสจนแทบไม่ต่างจากน้ำ เขาสังเกตเห็นอีกครั้งว่าแม้จะผ่านมาหลายวันแล้ว แต่ทุกคนยังคงรักษาความสะอาดของตัวเอง
แม้เขาจะบอกแล้วว่านางไม่ใช่แม่มด แต่ทุกคนยังคงหวาดกลัวผู้หญิงคนนั้นอย่างยิ่ง กลัวว่าหากไม่ทำตามที่นางสั่งจะต้องคำสาปที่น่ากลัว
หลุยส์ที่หิวจัดเลียชามด้วยความรู้สึกไม่เพียงพอ แต่สองมือของเขานั้นขาวสะอาด ผมของลิซ่าไม่ยุ่งเหยิงอีกแล้ว แต่ถูกมัดไว้อย่างดี ดูเหมือนแอนเดอร์สันจะเลิกใช้มือเกาไปทั่วตัว เหาและเห็บที่แต่ก่อนเคยไต่อยู่เต็มตัวทุกคนหายไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
ในห้องโถงใหญ่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมสดชื่นของสมุนไพร โซเฟียบอกว่าผู้หญิงคนนั้นบอกว่าสมุนไพรเหล่านั้นขับไล่แมลงได้ จึงสั่งให้นางเผาสมุนไพรในห้อง ของสิ่งนั้นมีประโยชน์มาก
พอได้ยินนางพูดอย่างนี้ เขาพบว่าหมู่นี้ตัวเองไม่ถูกเห็บในห้องโถงกัดอีกแล้ว นั่นทำให้เขาใคร่ครวญว่าจะหยิบสักกำขึ้นไปใช้ในห้องดีหรือไม่
หลังกินข้าว เขากลับมาที่ห้องของตัวเอง ถอดอุปกรณ์และเสื้อผ้าบนตัวรวมถึงรองเท้าถุงเท้าออก สวมไว้เพียงเสื้อยาวตัวหนึ่ง มือถือดาบและเอนกายลงบนเตียง
ตอนเขาปิดตาหลับ เขาได้กลิ่นเหม็นเหงื่อของตัวเองและอดคิดไม่ได้ว่าบางทีเขาน่าจะอาบน้ำสักหน่อย
