ใกล้เกินไป
นี่เป็นความคิดแรกที่ผุดขึ้นมา
อุ่นเหลือเกิน
นี่เป็นความคิดที่สอง ผู้ชายคนนี้แผ่ไอร้อนออกมาทั่วร่าง เหมือนเตาผิงอย่างไรอย่างนั้น
นางควรรีบถอยออกไป แต่เรือนร่างแข็งแกร่งและแผงอกกว้างของเขากั้นขวางลมหนาวไว้ จากนั้นนางก็พบว่าแม้จะยืนอยู่บนขั้นบันไดหิน นางก็ยังเตี้ยกว่าเขาครึ่งช่วงศีรษะ
หลังจากนั้นนางก็ได้กลิ่นจากตัวเขา หญิงสาวขมวดคิ้ว
เวลานี้เองคิ้วและตาสีดำสนิทของเขาโค้งลงนิดๆ
…เขากำลังยิ้ม
ผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นปิดปากเขาอยู่ แต่นางรู้ว่าเขากำลังยิ้ม
เคลจ้องมองผู้ชายตรงหน้า ทั้งที่ใบหน้าเขาถูกบดบังไปครึ่งหนึ่งเพราะมีผ้าผูกอยู่ ดูแล้วค่อนข้างเหมือนโจร แต่ไม่รู้เพราะอะไรนางจึงรู้สึกหน้าแดงใจสั่น เขายังไม่ปล่อยมือ วินาทีนี้เองนางรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามือใหญ่ที่กุมมือนางอยู่หยาบกร้านและแห้งสบายทั้งยังร้อนมาก กันไอเย็นหนาวเหน็บออกไปหมดและนำพาความอบอุ่นมาให้แทน สบายจนนางเกือบจะถอนหายใจออกมา
ความรู้สึกสบายและปลอดภัยที่ถ่ายทอดมาจากเขาทำเอานางสะดุ้งโหยง แม้จะหยุดเสียงถอนหายใจนั้นไว้ได้ทัน แต่กลับมิอาจหยุดยั้งหัวใจไม่ให้เต้นรัว นางได้แต่รีบชักมือกลับมา ถอยไปข้างหลังอีกขั้นและอีกขั้น ดึงระยะห่างออกจากกัน
“นายท่าน หากพวกเราจะลงเรือลำเดียวกัน ท่านต้องอาบน้ำโดยเร็วที่สุด”
เคลไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร นางไม่ได้ตั้งใจจะฉีกหน้าเขา แต่คำพูดนี้กลับถูกโพล่งออกมา รอยยิ้มพลันหายไปจากนัยน์ตาเขา ทำเอาหัวใจนางหดเกร็ง
ชายหนุ่มจ้องนาง เคลรู้สึกประดักประเดิดอย่างยิ่ง บางทีนางควรถอนคำพูดและชวนเขาคุยเรื่องอื่น แต่นางอยากให้เขาอาบน้ำจริงๆ
“ข้าต้องการให้ท่านเป็นแบบอย่างให้พวกเด็กผู้ชาย ท่านเป็นเจ้าของปราสาท หากท่านเป็นผู้นำในการรักษาความสะอาด พวกเขาย่อมปฏิบัติตามต่อไปได้”
หญิงสาวประสานมือทั้งสองข้างไว้ตรงหน้าแน่นๆ พลางมองชายหนุ่มขมวดคิ้ว นางคิดว่าเขาจะโกรธหรือยกมือขึ้นทำร้ายนาง ทำโทษที่นางไร้มารยาท นางรู้ว่าพวกชนชั้นสูงอารมณ์แปรปรวน รู้ว่าเวลากินอิ่มและเมามายพวกเขาสามารถทำเรื่องโหดร้ายและน่ากลัวอย่างไรได้บ้าง
แต่ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ทำอะไรทั้งสิ้น เอาแต่มองนางอยู่นานก่อนจะพูดขึ้น
“ข้าต้องอาบทุกๆ กี่วัน”
นางกะพริบตา ยังคิดว่าตัวเองฟังผิดไป แต่ผู้ชายคนนี้เอาแต่อุ้มเด็กน้อยและเลิกคิ้วมองนาง
