เคลแอบกอดตัวเองใต้พรม ใช้ฝ่ามือถูแขนอย่างระมัดระวังและพยายามไม่ส่งเสียง แต่นางก็ยังหนาวมากอยู่ดี หนาวจนตัวสั่นสะท้าน ไอร้อนแต่ละคำที่พ่นออกมาจากปากกลายเป็นไอสีขาว
น่าโมโหจริง เห็นได้ชัดว่านางเลือกสถานที่ผิด หากรู้แต่แรกนางควรเลือกนอนข้างกองไฟ แต่กองไฟนั้นอยู่ใกล้เตียงเขามากเกินไป
นางยิ่งนอนยิ่งรู้สึกหนาว อดใช้สองขาถูกันไปมาไม่ได้ พยายามเพิ่มความอบอุ่นให้กับตัวเอง ขณะเดียวกันก็แอบพ่นลมหายใจใส่ฝ่ามือเย็นเฉียบทั้งสองข้าง จากนั้นถูมือไปมา แต่ร่างกายก็ยังสั่นเทาอย่างห้ามไม่อยู่
ขณะที่นางคิดว่าตัวเองต้องหนาวตายอยู่ที่นี่แน่จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงดังจากข้างหลัง นางพยายามหันกลับไปอย่างตื่นตระหนก แต่เนื่องจากห่อตัวเองแน่นเกินไปทำให้ไม่อาจเคลื่อนไหวอย่างอิสระ กว่านางจะหมุนตัวกลับมา ผู้ชายคนนั้นก็ก้าวยาวๆ เข้ามาแล้ว เขาคว้าตัวนางพร้อมทั้งพรมขึ้นบนบ่า
“ท่านทำอะไร!” นางอุทานอย่างตื่นตกใจ
“เจ้าส่งเสียงดังสวบสาบ หนวกหูชะมัด!” เขาคำรามพลางแบกนางและหมุนตัวเดินไปที่เตียงหลังใหญ่
“ขอโทษ ข้าขอโทษจริงๆ ข้าสาบานว่าข้าจะเงียบ ท่านวางข้าลงเถอะนะ…”
“ข้าเชื่อว่าเจ้าต้องเงียบมากแน่!” เขาโยนนางลงบนเตียงอย่างไม่สบอารมณ์ “เพราะขืนเจ้ายังนอนอยู่ตรงนั้นต่อไป พรุ่งนี้เช้าทั้งเจ้าและพรมผืนนี้ต้องแข็งเป็นน้ำแข็งแน่นอน รอให้ข้าไปเก็บศพ!”
นางดิ้นรนอยู่ในพรมเนื้อนิ่มที่ห่อตัวอยู่ พยายามจะเอามือและเท้าออกมา แต่เขาเอนกายตามลงมาและใช้มือยาวโอบนางไว้แน่นๆ ผ่านพรม จากนั้นพาดท่อนขายาวมาก่ายตัวนางไว้ เสร็จแล้วค่อยคลุมด้วยผ้าห่มของตัวเอง
นางดิ้นรนหนักกว่าเดิม แต่กลับได้ยินเขาบอกว่า “เว้นเสียแต่เจ้าอยากให้ข้าขึ้นคร่อมบนตัวเจ้า หาไม่ก็อย่าขยับตัวส่งเดชอีก”
คำขู่ของเขาอยู่ชิดริมหู ทำเอานางแข็งทื่อไปทันที ไม่กล้าขยับตัว
ลมหายใจร้อนผ่าวของชายหนุ่มที่พ่นออกมาเป่าติ่งหูนางไม่หยุด ทำให้หนังศีรษะของนางชาหนึบ แขนแข็งแกร่งของเขาโอบกอดนางไว้เหมือนคีมเหล็ก ทำให้นางหายใจไม่ออก
“อย่าทำให้ข้าเสียเวลาอีกเลย หลับตาซะและรีบๆ นอน” เขาออกคำสั่งริมหูนางอย่างขุ่นเคือง
สถานการณ์แบบนี้จะให้นางนอนหลับได้อย่างไร
หัวใจของเคลเต้นรัวอย่างบ้าคลั่งเหมือนกวางน้อยที่ถูกนายพรานไล่ล่าอยู่ในป่า แต่ผู้ชายข้างหลังราวกับจะหลับไปในชั่วพริบตา นางได้ยินเสียงลมหายใจเขาที่ยาวขึ้นทุกที รู้สึกว่าหัวใจเขาที่แนบอยู่กับแผ่นหลังนางเต้นช้าและมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ
นางไม่กล้าขยับ ถึงขั้นไม่ค่อยกล้าหายใจด้วยซ้ำ เกรงว่าจะเป็นการรบกวนเขาและทำให้เขาลงมือทำอะไรบางอย่างที่นางไม่อยากให้เขาทำ
ผ่านไปครู่ใหญ่ และผ่านไปอีกครู่ใหญ่
เขายังคงไม่ขยับ จังหวะหัวใจและลมหายใจสม่ำเสมอยิ่ง จากนั้นเขาก็เริ่มส่งเสียงกรน
เสียงกรนที่ดังเหมือนฟ้าผ่าทำเอานางตกใจสะดุ้ง ผ่านไปอีกครู่ใหญ่นางจึงมั่นใจว่าเขาหลับไปแล้วจริงๆ เขาแค่อยากนอนและคิดว่านางต้องการการพักผ่อน
