ทดลองอ่านนิยาย แม่ทัพอยู่บน ข้าอยู่ล่าง บทที่ 4

ชิวเหล่าหู่เยาะเย้ยเสียงดัง

“ตามเกี้ยวสตรีคนหนึ่งยังไม่กล้า แค่เรื่องนี้เจ้าคู่ควรแต่งลูกสาวข้าเป็นภรรยารึ”

“นั่นสิ” เยี่ยเจาตบหน้าผากเขาพลางเอ่ยด้วยอาการเมาเล็กน้อย “เมื่อไรที่อ่านหนังสือออกครบทุกตัวและฝึกใจให้กล้าพอ เจ้าค่อยไปสู่ขอนางกับท่านพ่อตา”

ทุกคนหัวเราะครืนใหญ่อีกระลอก

ท่ามกลางเสียงคะยั้นคะยอให้ดื่ม เยี่ยเจากรอกสุราลงท้องไปอีกเจ็ดแปดจอกก็เริ่มเมามากขึ้น

“สาวงามล่ะ? ไฉนบนเรือสำราญลำนี้ไม่มีสาวงาม รีบไปเรียกสักสองคนมาร่ายรำสิ วันนี้ข้าจะสนุกกับทุกคนให้เต็มที่”

หูชิงเอ่ยยิ้มๆ

“พี่น้องสังสรรค์กัน ร่ำสุราสรวลเสเฮฮา จะต้องการสาวงามไปทำไม ตอนนี้แต่ละคนในนี้ล้วนเป็นขุนนางใหญ่โต เจ้ายังกลัวพวกเขาจะเป็นเช่นเมื่อก่อน ไปเที่ยวซ่องนางโลมยังต้องขอติดหนี้ไว้ก่อนหรือ”

“ถูกต้อง!”

ทุกคนโคลงศีรษะ หวนคิดถึงความหลังแล้วเอ่ยอย่างสะท้อนใจ

“ตอนนี้พวกเราไม่ขัดสนเงินทองไปเที่ยวซ่องนางโลมแล้ว ยิ่งกว่านั้นถ้าไปดื่มกับท่านแม่ทัพ หญิงโคมแดงแต่ละคนล้วนจ้องท่านตาเป็นประกาย พวกเราถึงไม่ต้องเสียอารมณ์ เคราะห์ดีที่ท่านเป็นสตรีถึงทำให้พวกนางถอดใจ มิเช่นนั้นคงหมดหวังจริงๆ”

“มีเรื่องเช่นนี้ด้วย?”

เยี่ยเจาฉงนฉงาย

“มี!”

เสียงคำรามอย่างขัดเคืองดังสนั่นหูแทบแตก

เยี่ยเจาให้เหตุผล

“หญิงงามทิวทัศน์งามล้วนเป็นสิ่งเจริญตาเจริญใจ ข้าจึงชอบเหลียวมองซ้ำ มิได้คิดเป็นอื่น@@@”

“โห่!”

คนทั้งหมดพากันตบโต๊ะด้วยอารมณ์ฮึกเหิมลำพอง

เยี่ยเจาไม่ต่อปากต่อคำอีก ดื่มสุราเงียบๆ ดังเดิม

เมื่อไร้สาวงามให้มองชม พวกเขาได้แต่ชะเง้อชะแง้คอยาว จากนั้นก็เดินไปที่ดาดฟ้าเรือกันทีละคนสองคน แย่งกันดูสาวงามบนเรือสำราญลำอื่น

แม่ทัพโม่เอ่ยขึ้น

“ดูนั่น! ยังคงเป็นฝูหรงแห่งหอผกาหอมที่ทรวดทรงงามที่สุด! หน้าอกหน้าใจใหญ่อะร้าอร่ามจริงๆ ให้ตายสิ!”

ที่ปรึกษาเฉียนส่ายหน้า

“เจ้าคิดผิดถนัดแล้ว ฮวาซิวต่างหากที่มีนัยน์ตาสุกใสพราวเสน่ห์ ประกายตาหวานซึ้งแวววาวดุจพรายน้ำใส ทรวดทรงก็อ้อนแอ้นอรชรดั่งกิ่งหลิวลู่ลม เป็นหญิงงามเลิศไม่มีผู้ใดเทียม”

ขุนพลเชอจี้ขยับเข้ามาใกล้ เพ่งมองแล้วกล่าวเหยียดหยาม

“ตาไม่ถึง ลีลาเริงรักของพวกนางมีหรือจะสู้ลู่เชียนเชียนได้”