ทดลองอ่าน ข้าผู้นี้… วาสนาดีเกินใคร บทที่ 5

อวี้จูยิ้มผงกศีรษะ พาถานเซียงออกไปด้วยกัน เพิ่งจะเดินออกมาก็เผชิญหน้ากับแม่นมและสาวใช้ที่อุ้มเฉวียนเกอเอ๋อร์ซึ่งห่อตัวด้วยเสื้อกันลม บอกว่าเฉวียนเกอเอ๋อร์เพิ่งตื่น ร้องไห้โวยวายอยากจะไปสกุลซ่ง แม่นมกล่อมอย่างไรก็ไม่สงบเสียที จึงอุ้มคนมาหาซินฮูหยิน

อวี้จูขมวดคิ้ว ส่งเสียงชู่ออกมา “ฮูหยินกำลังมีธุระอยู่กับฮูหยินผู้เฒ่า เจ้าอุ้มกลับไปก่อน ลองกล่อมดูอีกที” พร้อมรั้งแขนแม่นมที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวผู้นี้คิดจะพาออกไป

แม่นมใบหน้าทุกข์ใจ “ข้ากล่อมแล้วก็ยังไม่สงบ เจ้าเองก็รู้ เวลาที่เกอเอ๋อร์ดื้อขึ้นมา ไม่ว่าผู้ใดก็เอาไม่อยู่…”

แม่นมเพิ่งจะเอ่ยจบ เฉวียนเกอเอ๋อร์ก็ขยับตัวลงมาจากตัวสาวใช้แล้ววิ่งไปทางถานเซียง

อวี้จูร้องเสียงดัง รีบวิ่งไล่ตามไปพร้อมตะโกน “ในห้องนั้นไม่มีใครอยู่ เกอเอ๋อร์ไม่ต้องเข้าไป!”

ประตูถูกเปิดออกจากข้างใน เจินจยาฝูโผล่หน้าออกมายิ้มเอ่ย “ให้เขาเข้ามาเถอะ ข้าไม่มีปัญหาอะไร”

ภายในห้อง ฮูหยินผู้เฒ่านั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง บนศีรษะถอดมาลามุกออกไปแล้ว ชุดนายหญิงตราตั้งบนร่างยังไม่ได้ผลัดเปลี่ยน สายตากวาดมองผ่านบุตรชายและบรรดาสะใภ้ตรงหน้าตนเอง ก่อนเอ่ย “หลายวันมานี้เพื่อที่จะเตรียมงานเลี้ยงให้คนแก่อย่างข้า ทำให้ข้ามีความสุข พวกเจ้าต้องลำบากกันไม่น้อยแล้ว”

เผยเฉวียนรีบเอ่ย “ท่านแม่เอ่ยออกมาเช่นนี้ได้อย่างไร ลำบากที่ใดกัน ยิ่งไปกว่านั้นนี่ก็เป็นหน้าที่ของพวกเราอยู่แล้ว”

ซินฮูหยินกับเมิ่งฮูหยินต่างผงกศีรษะเห็นพ้อง

ฮูหยินผู้เฒ่ายิ้มน้อยๆ “ระยะนี้ภายในตระกูลเรามีเรื่องดีๆ ไม่น้อย เรื่องงานวันเกิดข้าก็ผ่านไปแล้ว ไม่มีค่าพอให้พูดถึง เรื่องจื่อเอ๋อร์ได้รับตำแหน่งและลั่วเอ๋อร์มีการเรียนโดดเด่นต่างหากที่ทำให้ข้ามีความสุขมากนัก”

หลายปีมานี้ร่างกายของฮูหยินผู้เฒ่าไม่ค่อยจะดี มักจะเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ได้เรียกบุตรชายและสะใภ้มาหาอย่างพร้อมหน้าเช่นในวันนี้นานแล้ว เมื่อครู่เห็นสีหน้านางหนักอึ้ง เดิมยังคิดว่านางรู้สึกไม่พอใจกับงานเลี้ยงในวันนี้เสียอีก ทุกคนรู้สึกกระวนกระวายอยู่บ้าง รอจนนางเปิดปาก ที่แท้ก็เป็นคำชื่นชม จึงพากันผ่อนลมหายใจออกมา ต่างยิ้มเอ่ย “ล้วนอาศัยบารมีและชื่อเสียงของท่านแม่ทั้งสิ้น”

ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ย “คนแก่อย่างข้าจะมีชื่อเสียงอะไรให้พวกเจ้าอาศัย ขอแค่ในใจพวกเจ้าไม่นึกรังเกียจที่ข้าไม่ยอมตายไปเสียที ข้าก็รู้สึกพอใจแล้ว”

ประโยคนี้ความจริงแล้วหนักหนาเอาการ นับประสาอะไรกับที่วันนี้เพิ่งผ่านงานวันเกิดไป ซินฮูหยินกับคู่สามีภรรยาเผยเฉวียนต่างอึ้งงันเล็กน้อย ก่อนแสดงสีหน้างงงวยขึ้นมาทันใด

เผยเฉวียนเอ่ย “ท่านแม่พูดเช่นนี้ ลูกเองไม่อาจรับไหวจริงๆ หากลูกทำอะไรผิดไปหรือทำให้ท่านแม่เสียใจ ท่านแม่สั่งสอนมาได้เลยเต็มที่ ต่อให้ตีลูกจนตาย ลูกก็ยอมรับได้ แต่จะมาสาปแช่งตนเองเช่นนี้ได้อย่างไรขอรับ”

ฮูหยินผู้เฒ่านิ่งเงียบ

ในใจเผยเฉวียนเริ่มรู้สึกร้อนรน