ทดลองอ่าน ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า… คือข้าผู้เดียว บทที่ 6

หากเมื่อครู่นางเดินเกินไปเพียงก้าวเดียว ตอนนี้ชีวิตของนางก็คงจบสิ้นไปแล้วแน่

นางสะกดเสียงกรีดร้องที่เกือบจะหลุดออกจากปากเอาไว้จนสุดกำลัง เพียรพยายามสงบใจพิเคราะห์เส้นทางใหม่ แล้วค่อยเดินเนิบนาบอ้อมแขนข้างนั้นเพื่อรุกคืบสู่ถ้ำหมีต่อ

หนึ่งก้าว สองก้าว สามก้าว…

และแล้วแสงตะวันอันเจิดจ้าก็ถูกความมืดมิดเข้าแทนที่จนได้ ซูเพียนจื่อเดินเข้าสู่ถ้ำหมีสำเร็จในที่สุด

บนคาคบของไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป มีหนุ่มน้อยซึ่งแต่งกายเช่นศิษย์ระดับต้นผู้หนึ่งกำลังจับจ้องเงาร่างของซูเพียนจื่อที่ลับหายเข้าไปในถ้ำหมีพลางพึมพำกับตัวเขาเองเสียงเบา “ไม่นึกเลยว่านางจะใจกล้าถึงเพียงนี้ แต่นี่ก็เป็นวิธีดีที่จะหลบพ้นการจู่โจมจากสัตว์ป่าได้จริงๆ…ม่านม่าน ข้าจะจัดการเรื่องที่เจ้าไหว้วานให้สำเร็จแน่นอน นี่นางรนหาที่ตายริอ่านไปซ่อนตัวในถ้ำหมีเองนะ หึๆ สวรรค์ช่วยข้าโดยแท้ อยู่ในถ้ำภูเขาเช่นนั้นต่อให้นางอยากจะขอความช่วยเหลือก็ไม่มีใครมาได้ทันหรอก”

เขาก็คือหลี่เฮ่าหนึ่งในศิษย์ระดับต้นที่เข้าสอบเช่นกัน สิ่งเดียวที่ผิดไปจากศิษย์คนอื่นก็คือ…ในคืนก่อนวันสอบย่อยซูม่านม่านเป็นฝ่ายมาหาเขาเพื่อขอให้ช่วยกำจัดซูเพียนจื่อให้สิ้นซาก ขอเพียงเขาทำได้สำเร็จ เช่นนั้นเมื่อเขากลายเป็นศิษย์ระดับกลางแล้ว ทั้งสองก็จะคบหาเป็นคู่รัก และอาจได้แต่งงานกันในวันหน้า

ซูม่านม่านคือหญิงงามแห่งถ้ำพันจิ้งจอกผู้ขึ้นชื่อว่าเย็นชาดุจภูเขาน้ำแข็ง อีกทั้งมีพรสวรรค์โดดเด่นไม่ธรรมดา ในสายตาของศิษย์ถ้ำพันจิ้งจอกส่วนใหญ่ นางจึงเป็นบุปผาเซียนที่สูงส่งดอกหนึ่ง และยิ่งเป็นเทพธิดาที่หลี่เฮ่าหลงรักชื่นชมอยู่ในใจมานานปี

แผนการของซูม่านม่านรัดกุมอย่างยิ่ง ยากที่จะถูกผู้อื่นจับได้ ดังนั้นหลี่เฮ่าจึงลังเลแค่เพียงชั่วครู่ก็ตอบรับคำขอของนาง

อันที่จริงเมื่อครู่ขอเพียงเขาลงมือปลุกหมียักษ์สองตัวนั้นให้ตื่น ซูเพียนจื่อก็มีแต่ทางตายอย่างไม่ต้องสงสัย ทว่าเมื่อนางตายแล้วย่อมไม่แคล้วมีเลือดไหลนองพื้น ถึงตอนนั้นสัตว์ป่าที่อยู่ละแวกใกล้เคียงก็จะถูกดึงดูดมาที่นี่ เขาเองก็จะมีอันตรายไปด้วย

ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงว่าตอนนี้เขาอยู่ใกล้กับหมีสีน้ำตาลขนทองซึ่งดุร้ายเป็นที่สุด ซูเพียนจื่อตายไปไม่น่าเสียดายสักนิด แต่หากทำให้เขาพลอยถูกหมียักษ์ที่พลันตื่นนอนพบเห็นไปด้วยล่ะก็ ต่อให้เขาส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ เหล่าผู้คุมสอบก็รุดมาช่วยชีวิตไม่ทันกาลแน่

อาศัยพลังวัตรขั้นถอดรูประดับสูงสุดของหลี่เฮ่า การสอบย่อยสนามสุดท้ายนี้ย่อมจะผ่านไปได้อย่างไม่ยากเย็น เขาอยากจะอยู่ร่วมกับซูม่านม่านมากเหลือเกิน แม้กระทั่งวันเดียวก็ไม่อยากจะรอคอยแล้วด้วยซ้ำ ไหนๆ ซูเพียนจื่อก็เป็นฝ่ายพาตัวไปอยู่ในที่อันตรายเอง เช่นนั้นก็ไม่สู้ทำการสอบย่อยของเขาต่อไปตามแผนการเดิมจะดีกว่า