ทดลองอ่าน ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า… คือข้าผู้เดียว บทที่ 7

การย่ำระฆังติดกันสิบสองครั้งที่โถงประชุมนั้นเกิดขึ้นได้น้อยมากจริงๆ อย่างน้อยตลอดครึ่งปีกว่าที่ซูเพียนจื่อมาอยู่ที่ถ้ำพันจิ้งจอกก็ยังไม่เคยพบเจอเลยสักครั้ง ยามที่ฝูอวิ๋นพานางเหาะไปถึงที่นอกโถงประชุม บนลานกว้างขนาดย่อมที่อยู่ตรงนั้นก็กลายเป็นทะเลมนุษย์ที่มีผู้คนชุมนุมกันนับพันเป็นอย่างต่ำแล้ว ดูจากเครื่องหมายบนเสื้อผ้า คนส่วนใหญ่ล้วนเป็นศิษย์ระดับกลาง ส่วนศิษย์ระดับสูงนั้นมีเพียงไม่กี่สิบคน

เมื่อผู้คุมสอบพาซูเพียนจื่อ หลี่เฮ่า กับศิษย์อีกสองคนที่เพิ่งจะเลื่อนเป็นศิษย์ระดับกลางมาปรากฏตัวตรงทางเข้าของลานกว้าง โดยที่ทั้งหมดยังไม่ทันกระทั่งจะผลัดเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย พวกเขาก็ดึงดูดสายตาชำเลืองมองกับเสียงถกความเห็นของผู้คนได้ไม่น้อย

เพียงแต่สิ่งที่ทุกคนสนใจยิ่งกว่าก็คือเรื่องสำคัญที่บอกว่าจะประกาศในวันนี้ ดังนั้นความไม่สงบจึงดำเนินอยู่เพียงครู่เดียว ทุกคนก็ไม่ได้ใส่ใจพวกเขาอีก

เวลาผ่านไปราวหนึ่งถ้วยชา ศิษย์ระดับกลางและระดับสูงทั้งหมดในถ้ำพันจิ้งจอกก็มาพร้อมหน้ากันที่ลานกว้างแล้ว ประมุขซูถิงหยวนนำพาผู้อาวุโสทั้งห้านั่งอาชาเทพร่อนลงจากฟ้ามาที่บนแท่นสูงหน้าโถง

คนทั้งหกสบตาสื่อสารกันอย่างเรียบง่าย จากนั้นซูถิงหยวนก็ผงกศีรษะให้ผู้อาวุโสใหญ่หาน เป็นความหมายให้อีกฝ่ายเดินขึ้นหน้าไปประกาศการตัดสินใจที่ทั้งหกเห็นพ้องต้องกัน

ผู้อาวุโสใหญ่หานเดินไปใกล้ขอบแท่น กระแอมให้โล่งคอก่อนกล่าว “ท่านประมุขกับพวกเราห้าผู้อาวุโสได้ตัดสินใจร่วมกันแล้วว่า…ในอีกสามวันข้างหน้าจะมีการเปิดคลังสมบัติบนยอดเขา ศิษย์ระดับกลางขึ้นไปทุกคนล้วนได้รับอนุญาตให้เข้าไปเลือกของวิเศษด้านในหนึ่งชิ้นเป็นกรณีพิเศษ ถัดจากนั้นอีกหนึ่งเดือนจะมีการประเมินผลเพื่อกำหนดภารกิจที่ต่างกันให้พวกเจ้าออกจากถ้ำพันจิ้งจอกไปปฏิบัติให้ลุล่วง ผู้ที่มีผลงานยอดเยี่ยมก็จะได้เป็นว่าที่ประมุขสกุลซูแห่งถ้ำพันจิ้งจอกของพวกเรา!”

นอกจากศิษย์คนสำคัญเพียงไม่กี่คนที่รู้ข่าวก่อนแล้ว ศิษย์ที่เหลือล้วนถูกข่าวอันน่าตระหนกดุจลูกระเบิดนี้ทำให้หน้าเปลี่ยนสีและส่งเสียงกันเซ็งแซ่ ผู้ที่มีความคิดลุ่มลึกบางคนนอกจากจะตื่นเต้นยินดีก็ยังพอจะคาดเดาอะไรได้…ท่านประมุขคงเกิดปัญหาอะไรขึ้นบางอย่างแน่ จึงต้องคัดเลือกผู้สืบทอดรุ่นต่อไปอย่างรีบร้อนเช่นนี้

ในกรณีปกติคนส่วนใหญ่ที่นี่ตราบจนชั่วชีวิตก็คงไม่มีทางจะได้เฉียดเข้าไปใกล้คลังสมบัติบนยอดเขารวมถึงบัลลังก์ประมุขได้หรอก ตอนนี้พลันมีโอกาสงามเกินฝันร่วงลงมาจากฟ้าแล้ว แม้ว่าภารกิจที่จะไปทำในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าคงยากสุดจะคาดคิด แต่จะอย่างไรนี่ก็เป็นโอกาสของพวกตนอยู่ดี!

ต่อให้ภารกิจล้มเหลว การได้ของวิเศษในคลังสมบัติบนยอดเขามาเปล่าๆ หนึ่งชิ้นก็เป็นเรื่องอันดีงามราวกับมีของดีตกลงมาจากฟ้าเช่นกัน

ในบรรดาศิษย์ทั้งหลาย ผู้ที่ตื่นเต้นยินดียิ่งกว่าใครย่อมจะเป็นซูเพียนจื่อ

อีกสามวันก็จะได้เข้าไปในคลังสมบัติบนยอดเขาแล้วอย่างนั้นหรือ นั่นก็เท่ากับมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับ ‘ไร้นาม’ อันลึกลับชิ้นนั้นด้วยตนเองแล้วน่ะสิ ขอเพียงหามันพบ ผนึกบนร่างนางก็จะคลายออกได้ ทั้งยังจะได้รับข่าวคราวของบิดามารดา และนางก็จะไม่ต้องเป็นขยะที่ถูกผู้อื่นดูแคลนอีกต่อไป

เดิมทีนางยังกลัดกลุ้มอยู่ว่าตนจะกลายเป็นศิษย์ระดับสูงได้อย่างไร นึกไม่ถึงเลยว่าความสุขจะมาเยือนแบบไม่ทันตั้งตัวเช่นนี้!