ทดลองอ่าน เกิดใหม่อีกที ไม่ขอสามีสกุลหลี่ เล่ม 5 บทที่ 1

แม้รู้ทั้งรู้ว่าอีกประเดี๋ยวจะต้องคอยมองสีหน้าของเจี่ยงซื่อ ฟังอีกฝ่ายกล่าววาจาค่อนแคะ แต่นางก็ต้องไปเผชิญหน้า อย่างไรก็มิอาจปล่อยให้ลวี่อวิ๋นอยู่ในเรือนจิ้งหยวนต่อไปได้จริงๆ

คนเราก็เป็นเช่นนี้ ที่ผ่านมาเสิ่นหยวนไม่รู้สึกอะไรกับหลี่ซิวเหยา เพียงแค่อยากอยู่กับเขาอย่างเคารพและให้เกียรติกันไปชั่วชีวิต หากเขาต้องการรับอนุ นางก็คงจะยังพยายามทำหน้าที่ของภรรยา ช่วยจัดการให้เขาอย่างเต็มที่ เนื่องจากเวลานั้นในใจนางไม่มีเขา

แต่บัดนี้นางมีใจให้หลี่ซิวเหยาแล้ว จะยังทนมองดูสตรีอื่นปรนนิบัติอยู่ข้างกายเขาอีกได้อย่างไรเล่า

ครั้นมาถึงเรือนใหญ่สาวใช้เข้าไปรายงานเสร็จก็เปิดม่านเชิญเสิ่นหยวนเข้ามานั่งรอในห้องกลาง

ทว่าเจี่ยงซื่อมิได้ออกมา ผู้ที่ออกมาคือซุนมามา

ซุนมามายอบตัวคารวะเสิ่นหยวนพลางเอ่ยเรียกว่า “ฮูหยินใหญ่” ก่อนเอ่ยว่า “เช้านี้ไท่ไท่อาการปวดศีรษะกำเริบ ยามนี้กำลังนอนอยู่ ฮูหยินใหญ่มีธุระอะไรก็บอกบ่าวมาได้ ประเดี๋ยวบ่าวจะไปแจ้งให้ไท่ไท่ทราบเจ้าค่ะ”

จะอย่างไรเจี่ยงซื่อก็ถือเป็นแม่สามีของเสิ่นหยวน เมื่อรู้ว่านางป่วยก็สมควรต้องไปเยี่ยมสักหน่อย

เสิ่นหยวนจึงลุกขึ้นยืน กล่าวด้วยสีหน้าเป็นห่วง “อะไรนะ! ท่านแม่ไม่สบายหรือ ซุนมามาช่วยนำทางที ข้าจะไปดูท่านแม่เสียหน่อย”

ซุนมามารีบบอกว่า “ท่านหมอบอกไว้แล้วว่าอาการป่วยของไท่ไท่ต้องให้พักผ่อนเงียบๆ อีกทั้งไท่ไท่ก็เพิ่งจะหลับไป ยามนี้ยังไม่เหมาะจะไปเยี่ยมเจ้าค่ะ”

เสิ่นหยวนเห็นซุนมามามีท่าทางเช่นนี้ก็รู้ว่าเจี่ยงซื่อไม่ได้นอนหลับ อีกฝ่ายก็แค่ไม่อยากพบนางเท่านั้น เกรงว่าเรื่องปวดศีรษะนี้ก็ใช้หลอกนางเช่นกัน

เมื่อวานเจี่ยงซื่อยังพูดคุยกับนางอย่างอ่อนโยนอยู่แท้ๆ ไฉนวันนี้จู่ๆ ก็ไม่อยากพบนางเสียแล้วเล่า

เสิ่นหยวนคิดไม่ออกว่าเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่ จึงเลิกคิดเสียเลย แล้วเปลี่ยนมาพูดถึงจุดประสงค์ที่มาเยือนอย่างอ้อมค้อมแทน

ใครจะไปรู้ว่าพอซุนมามาได้ยินก็จะกล่าวอย่างตรงไปตรงมาทันที “บ่าวเข้าใจความหมายของฮูหยินใหญ่ อีกสักครู่พอไท่ไท่ตื่นแล้ว บ่าวจะแจ้งเรื่องนี้ต่อนางเจ้าค่ะ” ครั้นแล้วก็บอกให้ลวี่อวิ๋นกลับไปยังห้องเดิมของนางก่อน

ต่อจากนั้นซุนมามาก็คุยกับเสิ่นหยวนอีกสองสามคำแล้วเอ่ยปากขอตัว บอกว่าต้องเข้าไปเฝ้าไท่ไท่ ทั้งยังเชิญให้เสิ่นหยวนกลับไปก่อน

เสิ่นหยวนจึงเอ่ยลา หันหลังเดินออกมาข้างนอกเช่นกัน