ทดลองอ่าน เกิดใหม่อีกที ไม่ขอสามีสกุลหลี่ เล่ม 5 บทที่ 6

เวลานี้ไฉ่เวยกำลังสอบถามพี่จางอยู่ในครัวเล็กว่าวันนี้จะทำอาหารและขนมใดให้ฮูหยิน จู่ๆ ได้ยินเสิ่นหยวนเรียกตนเอง อีกทั้งน้ำเสียงยังฟังดูเร่งร้อนแตกต่างจากเสียงเรียบเฉยที่แล้วมาของนางโดยสิ้นเชิง ไฉ่เวยจึงนึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น รีบหันหลังวิ่งออกจากครัวเล็กไปทันที

จากนั้นไฉ่เวยก็มองเห็นเสิ่นหยวนยืนอยู่ตรงประตู แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าตรู่ส่องลงบนร่างนาง ทั้งตัวนางถึงกับมีท่าทางลนลานเร่งร้อนยิ่ง

ไฉ่เวยตกใจ รีบเร่งฝีเท้าวิ่งมาถามด้วยความร้อนรน “ฮูหยิน ท่านเป็นอะไรหรือเจ้าคะ!”

ช่วงที่ผ่านมาเสิ่นหยวนไม่ค่อยสดชื่นมาตลอด รวมถึงไม่อยากอาหารด้วย ไฉ่เวย ชิงเหอ และชิงจู๋เห็นแล้วให้เป็นห่วงเหลือประมาณ จู่ๆ ยามนี้เห็นเสิ่นหยวนมายืนเรียกตนเองเสียงดังอยู่ตรงนี้ ไฉ่เวยจึงตกใจจนแทบเสียขวัญ

แต่ครั้นไฉ่เวยวิ่งมาใกล้ๆ กลับเห็นเสิ่นหยวนมีสีหน้าที่พอจะสงบนิ่งอยู่

เมื่อครู่ในใจเสิ่นหยวนทั้งตื่นเต้นทั้งตกตะลึงจริงๆ อยากแต่จะเรียกให้ไฉ่เวยออกไปสืบข่าวหลี่ซิวเหยาเป็นเพื่อนตนเองเสียเดี๋ยวนี้

เสิ่นหยวนคิดในใจว่าในเมื่อหลี่ซิวเหยามาพบตนเองได้ คิดว่าเขาก็น่าจะอยู่บริเวณเมืองหลวง หลังรู้ว่ามีความเป็นไปได้ที่หลี่ซิวเหยาจะเป็นอวี้หลาง เสิ่นหยวนก็อยากจะพบเขาเดี๋ยวนี้ใจแทบขาด

ทว่าต่อมาเสิ่นหยวนก็ใคร่ครวญดูอีกที หลี่ซิวเหยารักนางลึกซึ้งปานนี้ ทั้งยังรู้ว่านางกำลังตั้งครรภ์ หากทำได้เขามีหรือจะไม่กลับมาพบนางในทันที สาเหตุที่เขาแค่กลับมาเยี่ยมนางอย่างเงียบเชียบเหมือนเมื่อคืน ถึงขั้นว่าไม่กล้ารั้งอยู่นานเกินไป จะต้องเป็นเพราะเขามีเรื่องสำคัญบางอย่าง ไม่อาจให้ใครล่วงรู้ว่ายามนี้เขามิได้อยู่ที่ซานซี แต่กลับมาเมืองหลวงแล้ว

เสิ่นหยวนนึกขึ้นได้อีกว่าชาติก่อนในช่วงเวลาก่อนหน้านี้องค์ชายใหญ่จะสิ้นพระชนม์กะทันหันด้วยไข้ทรพิษและฮ่องเต้สวรรคตตาม แม้ยามนี้ทั้งสองเหตุการณ์จะยังไม่เกิดขึ้น แต่นางคิดว่าหลี่ซิวเหยาจะต้องกำลังวางแผนทำเรื่องบางอย่างอยู่ลับหลังเป็นแน่ หากนางไปตามหาเขาอย่างเอิกเกริกในเวลานี้ ไหนเลยจะไม่ทำให้ผู้อื่นระแคะระคายจนทำให้เขาตกอยู่ในอันตราย

คิดถึงตรงนี้เสิ่นหยวนก็ค่อยๆ ใจเย็นลง

นางไม่อาจไปรบกวนแผนการของหลี่ซิวเหยา ยิ่งไม่อาจทำให้เขาตกอยู่ในอันตราย อย่างไรเขาก็ต้องกลับมาแน่ นางสามารถรอให้ถึงเวลานั้นแล้วค่อยถามว่าเขาใช่อวี้หลางหรือไม่

ถ้าคำตอบคือใช่ก็จะดีที่สุด เสิ่นหยวนย่อมจะดีใจเจียนคลั่ง แต่ถึงจะไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร ในเมื่อเขาเป็นพ่อของลูกในท้องนาง ชาตินี้นางย่อมจะใช้ชีวิตร่วมกับเขาอย่างดีไปชั่วชีวิต

คิดเรื่องเหล่านี้ตกแล้ว เสิ่นหยวนก็ไม่พูดเรื่องจะออกไปตามหาหลี่ซิวเหยาอีก เพียงยิ้มให้ไฉ่เวย “ข้าไม่เป็นอะไร แค่ข้าตื่นแล้ว จึงเรียกเจ้ามาปรนนิบัติข้าล้างหน้าบ้วนปาก”