หลี่เมิ่งซีเห็นอี๋เหนียงทั้งสี่เข้าไปในห้องด้านในก็ไม่อยากกลับเข้าไปอีก เอนหลังพิงเก้าอี้พักผ่อนครู่หนึ่ง พลันนึกถึงเรื่องห้องครัวเล็กขึ้นมาได้ นางจึงเรียกหงจูเข้ามาสอบถาม
“เรียนสะใภ้รอง นายหญิงใหญ่ส่งคนมาจัดเก็บแล้วเจ้าค่ะ ทั้งยังส่งแม่ครัวสองคน สาวใช้ปัดกวาดสี่คนมาให้ด้วย คืนนี้ห้องครัวเล็กก็สามารถใช้งานได้แล้ว”
หลี่เมิ่งซีขบคิดดูแล้ว ตอนนี้ร่างกายของเซียวจวิ้นอ่อนแอ อาหารเย็นยังต้องกินโจ๊กเป็นหลัก โจ๊กถั่วเขียวตับหมูมีสรรพคุณบำรุงตับบำรุงเลือด ขับความร้อนบำรุงสายตา นางยังสามารถทำขนมให้เซียวจวิ้นได้ คิดถึงขนมที่เคยทำเมื่อชาติก่อนและเลือกสองชนิดที่ค่อนข้างอ่อนนุ่มออกมา คิดจะเขียนวัตถุดิบออกมาเพื่อให้หงจูนำไปเบิกที่ห้องครัวใหญ่ จึงสั่งให้คนนำพู่กัน กระดาษ หมึก และจานฝนมา แต่เมื่อหลี่เมิ่งซีหยิบพู่กันขึ้นมาพินิจดูซ้ายขวาแล้วถึงค่อยพบว่าตนเองใช้พู่กันไม่เป็น อักษรตัวเต็มยิ่งเขียนไม่ได้ ทำให้ด็อกเตอร์สาขาการแพทย์เมื่อชาติก่อนลำบากใจโดยแท้
“สะใภ้รอง พู่กันมีปัญหาอะไรหรือเจ้าคะ” หงจูฝนหมึกเสร็จ มองสะใภ้รองที่มือถือพู่กันพลิกดูไปมา แต่ไม่เขียนสักที นางจึงคิดว่ามีอะไรผิดปกติ
“ข้าพูด เจ้าเขียน” หลี่เมิ่งซีส่งพู่กันให้หงจูและเอ่ยอย่างสุขุม
“เจ้าค่ะ” หงจูรับพู่กันมากางกระดาษออก ฟังหลี่เมิ่งซีพูดและตวัดพู่กันไปมา สะใภ้รองผู้นี้ช่างน่าเกรงขาม ได้ยินว่าราชโองการของฮ่องเต้ก็เป็นฮ่องเต้เอ่ยปาก ขันทีจับพู่กัน สะใภ้รองช่างมีลักษณะของสตรีสกุลสูงศักดิ์จริงๆ หงจูคิด
น่าอายเหลือเกิน! โชคดีที่สาวใช้รุ่นใหญ่ของสกุลสูงศักดิ์ล้วนอ่านออกเขียนได้ หาไม่วันนี้คงได้ขายหน้าแน่ หลี่เมิ่งซีตั้งใจว่านับจากนี้ไปนางต้องเริ่มหัดเขียนพู่กัน ทั้งเรียนรู้อักษรตัวเต็ม
รอจนหงจูเขียนรายการวัตถุดิบเสร็จ หลี่เมิ่งซีขบคิดและเอ่ยว่า “อาหารเย็นของคุณชายรองวันนี้เน้นอาหารรสอ่อนเป็นหลัก ไปถามคุณชายรองว่าอยากกินอะไร เตรียมวัตถุดิบและส่งไปที่ห้องครัวเล็กทีเดียวเลย”
“เจ้าค่ะ” หงจูรับคำ ยื่นรายการที่เขียนเสร็จให้สาวใช้รุ่นเล็ก ตนเองก็เดินเข้าไปในห้องนอนของคุณชายรอง
ตอนที่หงจูประคองหลี่เมิ่งซีมาถึงห้องครัวเล็ก ห้องครัวเล็กก็จัดเตรียมวัตถุดิบไว้ตามที่หลี่เมิ่งซีสั่งแล้ว
หลี่เมิ่งซีเดินวนรอบห้องครัวรอบหนึ่ง ห้องครัวไม่ใหญ่ แบ่งเป็นห้องด้านในและห้องด้านนอก ห้องด้านนอกเป็นที่ตั้งเตา เตาถูกเช็ดถูจนสะอาดสะอ้าน เหนือเตามีหน้าต่างบานหนึ่งตรงกับประตู เวลาผัดกับข้าวเปิดประตูหน้าต่างทั้งหมด ละอองน้ำมันย่อมถูกระบายออกไปได้ง่าย หลี่เมิ่งซีรู้สึกเสียดายที่ที่นี่ไม่มีเครื่องดูดควันเหมือนกับในชาติที่แล้ว เตาสี่เตาตั้งเรียงกัน เครื่องใช้สำหรับผัด ทอด ตุ๋น ต้มล้วนมีครบครัน สมแล้วที่เป็นสกุลใหญ่ ฟุ่มเฟือยอย่างนี้เอง หลี่เมิ่งซีวกกลับเข้าไปในห้องด้านในซึ่งเป็นพื้นที่สำหรับล้างผัก หั่นผัก นวดแป้ง บริเวณนี้ได้รับการปัดกวาดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเช่นกัน
เห็นสภาพของห้องครัวและฟังคำแนะนำของสาวใช้แล้ว หลี่เมิ่งซีรู้สึกพอใจมาก นี่จะเป็นสถานที่สำหรับหาเลี้ยงตนเองของนางนับแต่นี้ไป เป็นสิ่งที่จะทำให้นางอยู่รอดได้ ประธานเหมากล่าวไว้มิใช่หรือว่า ‘ลงมือด้วยตนเอง กินอิ่มนอนอุ่น’
ตอนนี้หลี่เมิ่งซีรู้สึกอย่างชัดเจนว่านายหญิงใหญ่ไม่ชอบนาง เซียวจวิ้นยิ่งไม่ถูกใจนาง อนาคตมีแต่ความมืดมน แต่ความคิดในตอนนี้สอนนางไว้ ไม่ว่าจะยากลำบากเพียงใดก็ต้องดีกับตนเอง นางไม่คิดว่าตนเองจะสามารถทำตัวเหมือนนางเอกในนิยาย อ่อนโยนเป็นกุลสตรี ยอมโอนอ่อนในทุกเรื่องแล้วจะได้รับความชื่นชอบจากสามีและแม่สามี หากนางทำแบบนั้นจริงมีแต่จะตายเร็วขึ้น นางไม่ชอบซ้ำเติมใคร แต่ก็ไม่มีทางฝืนใจยอมจำนน หรือทำดีกับคนที่ร้ายกับตนเองแน่ วันนี้ตนไขว่คว้าเอาพื้นที่ตรงนี้มาได้แล้ว อย่างน้อยวันหน้าพวกที่ลอบวางยาพิษอยู่ในที่ลับก็จะหมดโอกาสในการวางยาพิษนาง ทั้งยังสามารถทำอาหารอร่อยๆ ไปซื้อใจเหล่าไท่จวินได้อีก ในวันข้างหน้าชีวิตความเป็นอยู่ของตนในคฤหาสน์สกุลเซียวล้วนต้องพึ่งพาผู้นำสูงสุดของคฤหาสน์คนนี้