Color Rush เพราะมีนาย… จึงเปลี่ยนโลกสีเทาให้มีหลากสีสัน นิยายดีสู่ซีรี่ส์ฮอต

     มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นบนโลกใบนี้ บางเรื่องอธิบายให้เข้าใจได้ง่าย แต่บางเรื่องก็ไม่อาจอธิบายหรือทำความเข้าใจในปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างแน่ชัด อีกทั้งยังอาจส่งผลกระทบไม่ทางตรงก็ทางอ้อมกับบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวเหล่านั้นได้อีกด้วย
     โมโน (Mono-nerve-chromat) หรือผู้ป่วยโรคประสาทไม่รับรู้สี พวกเขาหรือเธอเมื่อเกิดมาแล้วจะมองเห็นสีสันที่มีอยู่มากมายได้อย่างจำกัด โดยจะมองเห็นเพียงสิบสีเท่านั้น ได้แก่ สีขาว สีเทาจนเกือบขาว สีเทาเงิน สีเงิน สีเทา สีเทาเหมือนสีปูน สีเทาเข้ม สีเทาขนหนู สีเทาดำ และสีดำ กระทั่งวันที่โมโนได้พบกับโพรบ (คู่ชะตาที่จะทำให้โมโนรับรู้ถึงสีสันเมื่อพวกเขามองหน้าและสบสายตากัน) สีสันมากมายก็จะพลันปรากฏ โดยโมโนจะมีโอกาสมองเห็นสีสันของสิ่งต่างๆ ได้ ซึ่งสิ่งนี้เองที่ทำให้โมโนยึดติดกับโพรบมาก และหลายคนก็อาจยึดติดมากจนเกินไป...

Color Rush นิยายสู่ซีรี่ส์สุดฮอต

ทดลองอ่าน l ดูรายละเอียดหนังสือ หรือช้อปออนไลน์ 

...

ซีรี่ส์เรื่อง Color Rush 2

      เรื่องราวความรักของโมโนและโพรบดังที่ได้กล่าวไปข้างต้นนั้น เป็นผลงานใหม่ล่าสุดจากทาง everY เรื่อง Color Rush (2 เล่มจบ) ผลงานของ Se-sang โดยนิยายเรื่องนี้ได้ถูกนำไปสร้างเป็นซีรี่ส์ ซึ่งภาคแรกสามารถรับชมได้ทาง Viu อีกทั้งความโด่งดังของซีรี่ส์ในภาคแรกนั้นก็ยังทำให้เกิดเป็นซีรี่ส์ Color Rush 2 ซึ่งเพื่อนๆ สามารถรับชมกันได้แล้วในตอนนี้ทาง Bilibili และ Viki สุดท้ายแล้วเรื่องราวในนิยายโรแมนติก-แฟนตาซีสองเล่มนี้จะเป็นอย่างไร จะทำให้เพื่อนๆ อิน และฟินขนาดไหน สามารถไปจับจองเป็นเจ้าของนิยายเรื่อง Color Rush เพื่อร่วมหาคำตอบกันได้แล้ว หรือหากจะเพิ่มความฟินให้มากขึ้นด้วยการรับชมซีรี่่ส์ตามช่องทางดังกล่าวก็สามารถทำได้เช่นกันค่ะ

      ชเวยอนอู นักเรียน ม. ปลาย ปีสอง ผู้ที่ป่วยเป็นโรคประสาทไม่รับรู้สี (โมโน) ต้องแบกรับความรู้สึกหลายอย่างไว้กับตัวเอง โดยเฉพาะเรื่องที่แม่หายตัวไปตั้งแต่เขายังเรียนอยู่ชั้น ม.ต้น ทำให้เขากลายเป็นคนเข้าสังคมไม่ค่อยเก่ง มีโลกส่วนตัวสูง แต่ลึกๆ แล้วก็เป็นคนที่มีจิตสำนึกที่ดี รู้ว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ ซึ่งในภายหลังเขาก็พยายามปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นได้ดีมากขึ้น ที่สำคัญคือเขาเป็นคนรักครอบครัวมากๆ ถึงแม้จะไม่ค่อยแสดงออกผ่านคำพูดก็ตาม
     ตั้งแต่ที่แม่ของเขาหายตัวไป เมื่อไหร่ที่ไม่สบายใจเขาก็มักจะฝันถึงแม่อยู่เสมอ และวันนี้ก็เช่นเดียวกัน ที่ผ่านมาเขาทุ่มเทให้กับการออกตามหาแม่มาโดยตลอด จนไม่ได้สนใจเรื่องเพื่อนมากนัก แล้ววันหนึ่งเขาก็เกิดมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนที่โรงเรียน จนทำให้น้าต้องมาจัดการให้เขาย้ายไปเรียนที่โรงเรียนแห่งใหม่ อีกทั้งยังบอกกับเขาอีกว่าให้เขากลับไปใช้ชีวิตเหมือนนักเรียนชั้นมัธยมทั่วไป เขาจะเล่นเกมทั้งวันทั้งคืน หรือแม้แต่จะมีแฟนก็สามารถทำได้ ส่วนเรื่องการตามหาแม่นั้น น้ารับปากว่าจะเป็นคนรับผิดชอบเอง
     นอกจากการตามหาแม่ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันของชเวยอนอูแล้ว ยังมีอีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้เขาต้องใช้ชีวิตแตกต่างจากคนทั่วไป ซึ่งจะว่าไปแล้วสำหรับเขามันอาจไม่ได้เป็นปัญหาอะไรนัก เพราะเขาเคยชินกับมันมาตั้งแต่เกิด เขายอมรับได้กับการที่สีที่เขารับรู้นั้นเป็นเกรย์สเกลซึ่งมีเพียงสิบสีเท่านั้น แต่คงไม่ใช่กับเพื่อนๆ ในโรงเรียน เพราะครั้งหนึ่งเขาเคยถูกเพื่อนพูดถึงการเป็นโมโนในทางที่เสียหาย ทำให้เกิดเรื่องชกต่อยจนน้าต้องมาจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้น และสุดท้ายน้าก็พาเขาย้ายไปเรียนที่โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งแทน ที่นี่เขาได้พบกับ มีจินซู ครูประจำชั้นที่นิสัยแปลกๆ ดูไม่ค่อยขยันทำงานซักเท่าไหร่ และได้เจอกับเพื่อนร่วมห้องอย่าง ชองจูแฮง ว่าที่หัวหน้าห้องซึ่งดูเป็นที่พึ่งพาอาศัยได้ คังมินแจ คนที่มีนิสัยแปลกๆ บางอย่าง และคนสุดท้ายคือ โคยูฮัน คนที่จู่ๆ ก็มาทักว่าเขาหน้าสวย แถมยังเอาแต่ใส่มาสก์และฟุบหลับทุกคาบเรียนอีก

     โคยูฮัน นักเรียน ม. ปลาย ปีสอง โพรบของชเวยอนอู เป็นอดีตเด็กฝึกไอดอลที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก และเป็นคนที่เกือบจะเพียบพร้อมในทุกๆ ด้าน แต่ติดตรงที่เขาไม่สามารถจดจำใบหน้าของใครได้เลย ทำให้ไม่ค่อยสนใจที่จะเข้าหาคนอื่น มีเพียงชเวยอนอูเท่านั้นที่โคยูฮันเป็นฝ่ายตามตื้อก่อน นิสัยทั่วไปของเขาเป็นคนจริงใจ พูดและทำตามความคิดของตัวเอง ถ้าสนิทกับใครก็จะเป็นคนช่างเอาใจใส่ ไม่ค่อยถือสาอะไรใครมากนัก
     ในวันแรกที่ชเวยอนอูไปโรงเรียน เมื่อถึงช่วงพักกลางวันเขาก็ได้ไปทานอาหารร่วมกับเพื่อนใหม่ทั้งสามคน และในจังหวะที่โคยูฮันถอดมาสก์ออกแล้วหันมาสบตากัน แสงจำนวนมากก็พุ่งตรงไปยังเขาทันที ปรากฏการณ์นี้เรียกว่า คัลเลอร์รัช ซึ่งเป็นปรากฏการณ์เดียวกันกับที่แม่เคยเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับตอนที่แม่พบกับพ่อซึ่งเป็นโพรบครั้งแรก จากนั้นเขาก็เป็นลมและตื่นขึ้นมาอีกทีในห้องพยาบาล ซึ่งในตอนนั้นเขาพบว่าตนเองมองเห็นสีสันรอบตัวมากยิ่งขึ้น

     คัลเลอร์รัชที่แม่เคยพูดถึงเป็นอะไรที่โรแมนติกมากๆ
     แม่บอกว่าแม่กับพ่อพบกันโดยบังเอิญในขณะที่แม่กำลังเดินเล่นดูข้าวของอยู่ แม่บอกว่าวินาทีนั้นแสงแดดส่องประกายจางๆ อยู่บนไหล่ของพ่อ และแม่ก็ถูกใจเสื้อคาร์ดิแกนสีน้ำตาลของพ่อมาก แม่บอกว่าเสื้อผ้ามากมายที่อยู่ในตู้โชว์ปรากฏเป็นสีสันขึ้นและสีนั้นก็โอบล้อมแม่เอาไว้ แล้วแม่ก็สลบไปทั้งที่กำลังยื่นมือไปหาพ่อ
     พอลืมตาขึ้นมาหลังจากนั้น แม่ก็เห็นพ่อ โดยพ่อบอกว่าแม่เป็นลมไปเพราะเกิดอาการคัลเลอร์รัช
     ผมไม่เคยคาดหวังอะไรกับโพรบหรือคัลเลอร์รัช และผมก็ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าสถานที่ที่ผมเกิดคัลเลอร์รัชจะเป็นโรงอาหารในโรงเรียน แถมตรงหน้ายังมีปลาชุบแป้งทอดวางอยู่ด้วย

     หลังจากตื่นขึ้นมาชเวยอนอูก็สนใจสีสันใหม่ๆ รอบตัว และได้ถามถึงสีสันต่างๆ เหล่านั้นจากโคยูฮัน แต่เขาก็ต้องเก็บอาการตื่นเต้นและความสนใจเอาไว้เพราะเขาไม่อยากมีโพรบ เขานึกถึงโมโนที่เมื่อมีโพรบแล้วจะเกาะติดอยู่ตลอดเวลาจนทำให้ลงมือก่ออาชญากรรมโดยไม่คาดฝัน แต่ทุกอย่างกลับสวนทางกับพฤติกรรมของโคยูฮัน เพราะโดยทั่วไปโพรบจะหลบเลี่ยงโมโนเนื่องจากกลัวการที่ต้องตัวติดกันอยู่ตลอดเวลา ทว่าโคยูฮันกลับสนใจชเวยอนอูทั้งยังขอดูหน้าสวยๆ ของเขาแลกกับการสอนเรื่องสีสันต่างๆ ให้อีก
     โคยูฮันเข้าหาชเวยอนอูมากขึ้นทำให้เขามองเห็นสีสันบ่อยขึ้นกระทั่งเขาเริ่มรู้สึกอยากมีโคยูฮันใกล้ๆ ตลอดเวลา ทว่าเขาต้องคอยเตือนตัวเองว่าไม่ให้คิดกับโพรบของตนเองเช่นนั้น

“จะไม่ถอดเหรอ”
“ฉันอยากให้ยอนอูถอดให้”
“ไม่ใช่ หมายถึงมาสก์”
“แป๊บนึงนะ อยากดูหน้าสวยๆ ต่ออีกหน่อย”
“ก็บอกว่าไม่สวยไง”
โคยูฮันใช้นิ้วชี้ลูบไล้หว่างคิ้วที่ขมวดเป็นปมของผม จากนั้นก็ปัดผมด้านหน้าของผมขึ้น แล้วไล้นิ้วชี้ไปตามหน้าผาก
“หน้าผากกลมๆ สวยดีจัง”
“ก็บอกว่าไม่สวยไง เวลาพักเที่ยงใกล้หมดลงแล้วนะ”
“ครับ บอกให้ถอดก็ถอดครับ”
พอเขาพูดเล่นออกมาแบบนั้นผมก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง ผมจำไม่ได้ว่าสีต่างๆ ในแถบสีที่โคยูฮันถือขึ้นมามันเป็นแบบไหน แต่จำได้ว่ามันมีสีที่หลากหลายจนทำให้หลงไหล ครั้งนี้ผมต้องไม่จับคอเสื้อของเขา แล้วเขาก็ค่อยๆ ดึงมาสก์ลง พระอาทิตย์อยู่ทางด้านหลังโคยูฮัน ผมจึงเห็นหน้าเขาเป็นเงา แต่ก็ยังเห็นขนอ่อนๆ บนใบหน้าอยู่ ผมมองแก้มของเขาแล้วเผลอยื่นมือออกไปจับโดยไม่รู้ตัว ผิวบริเวณนั้นทั้งอุ่นและนุ่มละมุน ปลายนิ้วของลูบไล้ใบหน้าและโหนกแก้มของเขาความทรงจำของผมก็ถูกตัดไปทันที

      ความตั้งใจในการตามหาแม่ของชเวยอนอูยังคงดำเนินต่อไป เขายังคงแอบตามหาแม่จนถูกน้าจับได้ถึงสองครั้งและเกิดการทะเลาะกระทั่งไม่คุยกันขึ้น แต่เมื่อทั้งสองฝ่ายมีโอกาสปรับความเข้าใจและเปิดใจต่อกันแล้ว ชเวยอนอูจึงพยายามกลับมาใช้ชีวิตให้เหมือนนักเรียนทั่วไปเพื่อไม่ให้น้าจับได้อีก ระหว่างนั้นมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น แต่สิ่งหนึ่งที่พัฒนาไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัดนั่นก็คือความสัมพันธ์ของชเวยอนอูกับโคยูฮัน ชเวยอนอูได้เรียนรู้เรื่องเกี่ยวกับสีสันมากมายอย่างมีความสุข โดยมีโคยูฮันคอยสอนเขาอยู่ใกล้ๆ มาโดยตลอด ซึ่งนั่นทำให้เขาเริ่มติดใจกับการมองเห็นสีสันเหล่านั้นเข้าให้แล้ว ความใกล้ชิดทำให้ชเวยอนอูอยากจะอยู่ใกล้โคยูฮันในทุกวันทุกเวลา ซึ่งความรู้สึกนี้ขัดแย้งกับความคิดที่กลัวการก่ออาชญากรรมเหมือนโมโนคนอื่น เขาจึงต้องทบทวนความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโคยูฮันอีกครั้ง

     เรื่องราวความรักของชเวยอนอูและโคยูฮันจะเป็นอย่างไรต่อไป ทั้งสองจะได้พบกับอุปสรรคใดบ้างที่จะเข้ามาทดสอบความสัมพันธ์ของพวกเขา และสุดท้ายชเวยอนอูกับน้าจะตามหาแม่ของเขาพบหรือไม่ ติดตามต่อได้ในนิยายแนวโรแมนติก-แฟนตาซี ที่ผสมผสานด้วยความซึ้ง เศร้า และการสืบสวน... เรื่อง Color Rush
     Color Rush เป็นนิยายในจักรวาลของคัลเลอร์เวิร์ส ที่จะพาเราทุกคนไปท่องเที่ยวในโลกแห่งสีสัน ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย มีครบทุกอารมณ์ภายในเรื่องเดียว น่าติดตามแบบนี้สายวายต้องจัดเข้ากองดองอีกเรื่องแล้วนะคะ

   เป็นเจ้าของ แพ็กคู่ Color Rush (2 เล่มจบ) ได้แล้ววันนี้ ช้อปได้ทั้งฉบับเล่มและอีบุ๊ก

• ช้อปออนไลน์กับ Jamsai Store : คลิกที่นี่
• ช้อปที่ Jamclub (ซอยแซมมี่ อยู่ในซอยด้านข้างเมเจอร์ สาขาปิ่นเกล้า) หรือช้อปออนไลน์กับ Jamclub คลิกที่นี่
• ช้อปที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ

หรือดาวน์โหลดอีบุ๊กได้ที่แอพพลิเคชั่น OOKBEE / Meb / Fictionlog / Naiin App / SE-ED / Hytexts / comico