ทดลองอ่านนิยาย มเหสีป่วนรัก เล่ม 1 บทที่ 1 – บทที่ 2

“ต้วนหล่งเยวี่ย! วันนี้เป็นคืนวันส่งตัวเข้าหอขององค์จักรพรรดิ! ไฉนเจ้าแกล้งฝ่าบาทเช่นนี้ แล้วเจ้าจะให้เรา…บอกกับเวยกั๋วกงเช่นไร!”

“พระพันปีทรงรับสั่งเช่นนี้ออกจะเกินเลยไปหน่อยแล้ว ฝ่าบาทเพิ่งจะสิบสองชันษาเท่านั้น ไหนเลยจะรู้เรื่องแสงไฟในห้องหอได้ ต่อให้ไม่ทรงคิดแทนฝ่าบาท ก็น่าจะทรงใคร่ครวญถึงความสุขสงบในภายภาคหน้าของราชสำนัก“

”ต้วนหล่งเยวี่ย!” พระพันปีทั้งร้อนรนทั้งโกรธกริ้วจนน้ำตาเจียนหลั่ง

“โอ๊ะ…” คราวนี้ยังไม่ทันที่ต้วนหล่งเยวี่ยจะพูดจบ พระพันปีก็ทรงเขวี้ยงซากพัดไม้จันทน์หอมกระแทกเข้าที่หน้าของต้วนหล่งเยวี่ยพอดี

“ซู่ฟาง ไปตามพวกขันทีมาสองสามคน คืนนี้ต่อให้ต้องแบกหามก็ต้องพาฝ่าบาทไปตำหนักเซียงหลัวให้ได้!” พระพันปีทรงรับสั่งด้วยพระสุรเสียงเฉียบขาด

“เพคะ” ซู่ฟางนางกำนัลคนแรกที่อยู่หน้าพระพันปีปั้นหน้ายุ่งยาก ก่อนจะถอยออกไป

ต้วนหล่งเยวี่ยหยิบเอาเศษพัดที่หล่นอยู่กับพื้นขึ้นมา เขาสอดมันกลับเข้าไปในอกเสื้อ คลำหน้าผากเดินตุปัดตุเป๋ออกไปพลางพึมพำบ่น “โอ๊ะๆ คืนวันเข้าหอขององค์จักรพรรดิช่างน่าเวทนาอะไรเช่นนี้”

เส้นเลือดข้างจอนหูปูดโปน สีพระพักตร์ของพระพันปีซีดเผือด

ความจริงแล้วหลายปีมานี้พระพันปีผู้อบอุ่นอ่อนโยนนุ่มนวลละมุนละไม เปี่ยมทั้งคุณธรรมและสติปัญญานั้นทรงซุ่มซ่อนแม่เสือกระหายเลือดไว้ภายในมาโดยตลอด แม่เสือกระหายเลือดผู้นี้ปรารถนาที่จะออกมาฉีกร่างหล่งเยวี่ยเป็นแปดส่วน ดึงเอ็นถลกหนังเขาอยู่ทุกค่ำคืน

องค์จักรพรรดิน้อยทรงเมามายไม่ได้สติจริงๆ

แม้พระพันปีจะทรงพะเน้าพะนอองค์จักรพรรดิน้อยเป็นที่สุด แต่เรื่องเสวยน้ำจัณฑ์ พระนางกลับทรงเข้มงวดยิ่ง พระปิตุลาต้วนหล่งเยวี่ยบางคราวแอบนำสุราเข้าวังหลวงมาเสมอ องค์จักรพรรดิแม้จะลากตัวเขาไปร่วมดื่มกินกลางพุ่มไม้ลับหูลับตาผู้คนอยู่ในอุทยานหลวง แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น องค์จักรพรรดิย่อมทรงเสวยได้เพียงเล็กน้อย ไม่มีทางถึงขึ้นเมามายได้

แต่วันนี้ไม่เหมือนวันวาน วันนี้เป็นวันมหามงคล เป็นวันแต่งตั้งอัครมเหสี หนำซ้ำว่าที่อัครมเหสียังเป็นบุตรีของเวยกั๋วกงแห่งราชสำนักอีกด้วย หากว่ากันตามคำพูดของต้วนหล่งเยวี่ย นับแต่วันนี้เป็นต้นไป องค์จักรพรรดิก็นับว่าเป็นชายชาตรีเต็มตัวแล้ว การเสวยน้ำจัณฑ์เล็กน้อยในวันมงคลเช่นนี้นับเป็นเรื่องปกติยิ่ง เพียงแต่องค์จักรพรรดิกลับไม่รู้จักบันยะบันยัง ไม่รู้จักระวังพระองค์ จนสุดท้ายก็ทรงเมามายไม่ได้สติ

นี่เป็นการเมาน้ำจัณฑ์ครั้งแรกในชีวิตองค์จักรพรรดิ แน่นอนว่าต้องจัดการให้รอบคอบแล้วรอบคอบอีก

ตอนนางกำนัลซู่ฟางพาขันทีน้อยกลุ่มหนึ่งมาแบกองค์จักรพรรดิไปตำหนักเซียงหลัวนั้น ภายในตำหนักเซียงหลัวก็กำลังสับสนอลหม่าน

หมอหลวงไปรอรับใช้อยู่ยังตำหนักเซียงหลัวก่อนแล้ว หลังตรวจพระอาการเสร็จ เขาก็จัดยาล้างพิษสุราให้องค์จักรพรรดิ พอป้อนโอสถให้พระองค์เป็นที่เรียบร้อย พวกนางกำนัลกับขันทีก็จัดการพาองค์จักรพรรดิไปชำระพระวรกายแล้วผลัดเปลี่ยนฉลองพระองค์ ระหว่างนั้นองค์จักรพรรดิที่ยังทรงสติสัมปชัญญะเลอะเลือนก็ทรงอาเจียนออกมาสองครั้ง ทุกคนทำได้เพียงเริ่มต้นกระบวนการทั้งหมดใหม่อีกรอบ

เสี่ยวซุนจื่อ ขันทีรับใช้ใกล้ชิดข้างกายองค์จักรพรรดิคุกเข่าตัวสั่นงันงกอยู่หน้าแท่นบรรทม ไม่กล้าแม้แต่จะหย่อนก้นลง ซู่ฟางแยกเขี้ยวใส่เสี่ยวซุนจื่อแล้วพูด “หากยังมีคราวหน้าอีกล่ะก็ พระพันปีคงไม่แคล้วมีรับสั่งให้ตัดหัวเจ้าเป็นแน่!”